هدایت مستمر امام و غفلت های ما

۱) «از جمله برترین شعارهای این انقلاب، تعلق این انقلاب به عموم مردم است. هیچ قشری، هیچ طبقه ای، در نسبت به انقلاب بر دیگران ترجیحی ندارد. جوانهای امروز هم مثل جوانهای دوران دفاع مقدس، صاحب انقلابند... در طول این سالهای متمادی بیست ساله ی بعد از پایان دفاع مقدس، جوانانی به صحنه آمده اند که با شعور خود، با شور فوق العاده ای خود، با علاقه مندیهای خود، با انگیزه های الهی خود، با تلاش علمی خود، با تلاش اجتماعی و سیاسی خود، بقاء این انقلاب و نشاط این انقلاب را تضمین کرده اند. آنها هم فرزندان انقلابند. آنها هم مالکان انقلابند. نسبت آنها با انقلاب، مثل نسبت کسانی است که در صدر انقلاب حضور داشته اند.»
پس از سالهای متمادی که از رحلت حضرت امام(ره) می گذرد، موج جوانان و نوجوانان سیاه پوش در دریای بیکران عزاداران امام، که بسیاری از آنان فیض حضور در زمان حیات طیبه آن بزرگوار را نیز درک نکرده اند، خبر از آینده ای روشن که بر پایه اندیشه های سرشار از طراوت و نوآوری، تعهد به اسلام و وفاداری به آرمانهای امام و انقلاب استوار است، می دهد.
شواهد و اسناد موجود نشان می دهد که یکی از توطئه های دشمن در سالهای پس از انقلاب، خصوصاً دو دهه اخیر، هجوم به روح و اندیشه جوانان این مرز و بوم بوده است. دینداری، هویت اسلامی و ملی و روح آرمان خواهی جوانان، همواره آماج عملیات روانی و تبلیغاتی دشمنانی بوده که با هجمه فرهنگی و عقیدتی درصدد تخریب آن برآمده اند. در کنار این توطئه و هجوم یکی دیگر از دسایس مخرب دشمن، القاء این تفکر مسموم بوده است که به برخی از مسئولان بقبولانند؛ روی جوانان امروز کشور جهت پیشبرد اهداف انقلاب و آرمانهای امام(ره) نمی توان چندان حساب کرد و شانه های جوان امروزی تاب آن را ندارد که بتوان بار توسعه و پیشرفت ایران اسلامی را بر آن نهاد!
متاسفانه باید اذعان کرد که این توهم پراکنی در میان شماری از مسئولان نیز چندان بی تاثیر نبوده است.
سخنان رهبرمعظم انقلاب در مراسم نوزدهمین سالگرد ارتحال امام(ره) در مرقد مطهر آن حضرت که بخشی از آن را در ابتدای این نوشته خواندیم، حکایت از نگاه عمیق و دوراندیش سکاندار انقلاب به مقوله جوانان و آینده کشور دارد. رهبری انقلاب در ابتدای این سخنرانی با اشاره به اینکه ملت ایران سالگرد رحلت امام را مظهر عشق و ارادت به آن بزرگوار قرار می دهند می فرمایند: «اکثر ملت ما جوانانی هستند که دوران زندگی پربار امام بزرگوار را درک نکرده اند، یا متولد بعد از وفات آن بزرگوار هستند یا در دوران ده ساله حیات مبارک امام بزرگوار، پسر بچه ها و دختربچه های خردسالی بودند؛ اما همین جوان های مومن و نورانی در سرتاسر کشور آنچنان به امام و یاد او و نام او عشق می ورزند که گویی از هم صحبتی با امام برخوردار بوده اند.»
باید پذیرفت بخشی از پیکره اصلی یاران واقعی امام (ره) ،جوانانی هستند که علی رغم عدم درک حضور آن حضرت و هجوم گسترده دشمنان داخلی و خارجی به مبانی فکری- عقیدتی و آرمان های حضرت امام(ره) از یک سو و سکوت معنی دار و غیرقابل توجیه کسانی که داعیه دار «خط امام (ره)» بودند از سوی دیگر، راه خود را گم نکردند و همچنان در مسیر امام و انقلاب، متعهد و استوار باقی ماندند. جوانانی که علیرغم سن و سال نسبتا کمشان، روزه وفاداری به انقلاب و آرمان های امامشان را با قبول سختی ها و مجاهدت ها افطار نکرده و سربلند به پایان برده و می برند.
۲) در منظومه فکری حضرت امام که برگرفته از اسلام ناب محمدی(ص) است، هر اندیشه الهی که انسان را به تعالی و رشد معنوی و اجتماعی سوق دهد، جزیی از دین است. امام راحل(رض) همواره بر این نکته تاکید داشتند که نباید دین اسلام را به رابطه بین انسان و خدا محدود کرد و آن را در گوشه مساجد و معابد قرار داد، بلکه باید اسلام را وارد زندگی انسان ها کرد تا رو به سوی تکامل حرکت کنند. در اندیشه امام(ره)، اسلام با تمام عرصه ها و ابعاد مادی و معنوی زندگی بشر سر و کار دارد و برای تمام آنها هدف معینی را مشخص کرده است.
وارد کردن اسلام در زندگی، دادن احساس عزت، هویت و کرامت، همواره یکی از مهمترین محورهای سخنان و بیانات امام(ره) بوده است، به گونه ای که آن حضرت تلاش می کرد تا با مخاطب خود طوری صحبت کند که تمامی استعدادهای خداخواهی در او زنده شود.
یکی از ضروریات جامعه امروز ما آن است که مردم و مسئولان تلاش نمایند تا اندیشه و آرمان های امام خمینی(ره) در کشور تداوم یافته و به نمونه های عینی و الگوهایی که دست یافتنی بوده و قابلیت پیاده سازی در سطح تجربی جامعه را دارا باشند، تبدل شوند.
بدون تردید این مهم یکی از وظایف اصلی و شاخص دستگاهها و نهادهای فرهنگ ساز جامعه به شمار می آید. بایستی افکار و اندیشه های امام در موضوعات مختلف فقهی، عرفانی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تبیین شود و خصوصا حوزه و دانشگاه در مهندسی فرهنگی جامعه و تربیت آینده سازان کشور، رسالت خود را با محوریت افکار امام راحل به انجام برسانند.
در حوزه علوم انسانی، در دانشگاهها متاسفانه تکیه اصلی بر اندیشه متفکران غربی است.به عنوان مثال، هنوز که هنوز است پس از سی سال، اندیشه حضرت امام که بنیانگذار بزرگترین و اثرگذارترین انقلاب سده های اخیر در دنیا بوده و با راهبری حکیمانه و خدامحور انقلاب، بسیاری از تئوریهای اندیشمندان غربی و یا متأثرین از آنان را در بوته عمل با شکست و یا تغییر اساسی مواجه کرده است، در حوزه انقلابها و بررسی جامعه شناختی آنها تئوریزه نشده و جایگاه شایسته خود را پیدا نکرده است. افکار و نظرات امام در حیطه فلسفه و عرفان نیز تا حدود زیادی دست نخورده باقی مانده و نه تنها در دانشگاهها بلکه در حوزه های علمیه نیز که خاستگاه اصلی امام راحل می باشد، آنگونه که بایسته است بصورت کاربردی مورد استفاده و بهره جویی علمی قرار نگرفته است.
باید بپذیریم که صرف تنظیم چند واحد درس عمومی از وصیت نامه امام خمینی(ره) و یکی دو مورد مشابه دیگر، بسترساز ورود اندیشه های امام در دانشگاهها و ذهن جوان، پویا، آماده و اندیشه پرور دانشجویان نیست.
سؤال اینجاست که آیا وزارت علوم و حوزه های علمیه به وظیفه و رسالت خود در قبال افکار و اندیشه های امام و بسط و ترویج آن بین جوانان آینده ساز کشور به خوبی عمل کرده اند؟
آیا صدا و سیما رسالت خویش را در اینکه افکار و اندیشه های امام (ره) را به زبان رسانه تبدیل کند و در قالب های هنری و بصری چون فیلم و سریال به جامعه عرضه نماید، تمام و کمال به انجام رسانیده است؟
آیا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وظیفه خود را در ارائه هنرمندانه دیدگاهها و آرمانهای امام(ره) در قالب فیلم و تاتر و سایر آثار هنری و تنظیم و نشر مکتوب آنها در شکل کتاب و مطبوعات، بطور کامل انجام داده است؟ وزارت آموزش و پرورش، شورای عالی انقلاب فرهنگی و سازمان تبلیغات اسلامی چطور؟ آیا سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در فرهنگ سازی و ایجاد زمینه لازم برای ورود و بسط اندیشه های امام(ره) در خارج از مرزهای کشور و در ذهن تشنه آزادی خواهان جهان، موفق عمل کرده است؟
و آیا مؤسسه تنظیم، نشر و حفظ آثار حضرت امام(ره) در بسط و گسترش افکار تابناک و آثار ارزنده آن حضرت و ارائه الگویی جامع از شخصیت و منش حضرت امام(ره) به اهداف خود دست پیدا کرده است؟ و مهمتر اینکه آیا به وظیفه شاخص و مهم خود در مقابله با تحریف ها و حملات ناجوانمردانه به اندیشه ها و آثار ناب آن امام بزرگوار عمل نموده و یا در اکثر موارد به سکوتی که هیچ توجیهی برای آن نزد دلسوزان امام و انقلاب ندارد، گذرانده است؟
آنچه در این گفتار آمد زبان گلایه از چند نهاد و دستگاه فرهنگی نبود، بلکه حکایت غفلت ها و ضرورت بایدها در شرایط کنونی بود که با گذشت سی سال از انقلاب و آستانه ورود به بیست سالگی ارتحال امام بزرگوارمان براثر عدم توجه لازم و کارساز به مقوله حفظ، تبیین و بسط اندیشه و آرمانهای امام راحل بر ما می گذرد که امید است در سایه همت بلند مسئولان امر و تنظیم نقشه مهندسی فرهنگی کشور، این درد مزمن، چاره شود.
روح امام همواره حامی ملت شریف ایران و آثار به جا مانده از آن بزرگوار چراغ راه هدایت کشور خواهد بود. رهبر معظم انقلاب چه زیبا فرمودند؛ «امام با سخنان خود، با رفتار خود، یک هدایت مستمری را برای امت خود به جای گذاشته است. یعنی دست امام، انگشت اشاره امام در همه پیچ و خمهای زندگی ما را راهنمایی می کند.»

حمید امیدی

منبع : روزنامه کیهان