رسول صدرعاملی و اسم بازی

اول دختری با كفش های كتانی بود كه فعل است آن به قرینه احتمالا معنوی حذف شده بود. من، ترانه پانزده سال دارم یك نكته دستوری دیگر هم در خود داشت. البته این فیلم جدا از آموزش بدل در نام آن، به مسایل مربوط به دختران نوجوان نیز می پرداخت. صدرعاملی برای سومین قسمت از این سه گانه از منادا و قید زمان نیز در نام فیلم استفاده كرده است: دیشب بابا تو دیدم، آیدا!
دیشب باباتو دیدم، آیدا هم مثل دو فیلم آخر وی با بازی یك چهره تازه كار و جوان به نام صوفی كیانی ساخته شده است. او در دو فیلم قبلی موفق شد، دو استعداد جوان به نام های پگاه آهنگرانی و ترانه علیدوستی را به سینمای ایران معرفی كند. صدرعاملی قول می دهد كه برای فیلم بعدی اش از بازیگران حرفه ای استفاده كند و این سه گانه را به چهارگانه یا بیشترگانه تبدیل نكند. فیلم های او معمولا با سروصدا می آیند و به خاطر موضوعات اجتماعی بكر و دست نخورده ای كه دارند تا مدت ها مورد تقلید قرار می گیرند.صدرعاملی ادعا می كند كه حضور زن در سینمای ایران با فیلم گل های داوودی جدی شد و پیش از آن، سینما كاملا مردانه بود. او كه پس از سمفونی تهران در سال ۷۲ به این سو، با بازیگران حرفه ای كار نكرده است، می گوید: دلم برای فضای فیلم گل های داوودی و كار كردن با بازیگران حرفه ای تنگ شده است.

منبع : روزنامه کیهان