شعر همچون زندگینامه

چه از کسانی باشیم که از شعرهای احمدرضا احمدی خوش‌مان می‌آید و چه از کسانی باشیم که از شعرهای او خوش‌مان نمی‌آید، درباره یک نکته نمی‌توانیم تردید کنیم که شعرهای احمدرضا احمدی تقلیدناپذیر است. شعرهای او نه شبیه شعرهای دیگران است و نه در میان شعرهای دیگران می‌توان شعری کاملا‌ شبیه شعرهای او یافت. نه‌اینکه کسی نخواسته باشد از شعرهای او تقلید کند اما معمولا‌ موفق نبوده‌اند.
درباره اینکه چرا شعر او تقلیدپذیر نیست، پیش از این هم می‌شد بحث کرد اما کتاب تازه او پاسخی روشن‌تر به چنین پرسشی می‌دهد. در زمانه‌ای که شعر روز ایران از درد مشترک می‌گفت - و معمولا‌ درد مشترک تصویری یکجانبه و مطلق از آرمان‌ها و آرزوهای گروهی از آدم‌ها است که به مردم نسبت داده می‌شود - او از آرمان‌ها و آرزوها و تجربه‌های زندگی خود گفت. اگر شعرهای دیگران به خاطر تصور یکسان‌شان از آن دردهای مشترک شبیه به هم می‌شد، شعرهای او به خاطر تفاوت‌هایی که در زندگی هر یک از ما نسبت به دیگران دارد، متفاوت از شعر دیگران بود. رازی که شعر احمدرضا احمدی را از دیگران متمایز و آن را تقلیدناپذیر کرده است، در همین نکته است.
او از چیزی می‌گوید که هم به آن تسلط دارد و هم در دسترس دیگران نیست و همین هم زبانش و هم نگاهش را با دیگران متفاوت می‌کند و هم پایان‌ناپذیر است، زیرا هر لحظه‌ای مواجهه‌ای تازه با جهانی که در آن زندگی می‌کند شکل می‌گیرد. ما با خواندن شعرهای او با تجربه‌هایی تازه از زندگی و شعر روبه‌رو می‌شویم که ممکن است شباهتی به تجربه‌های زندگی ما نداشته باشد، اما از آن لذت می‌بریم زیرا مطمئنیم که آن را فقط در همین شعر می‌توانیم پیدا کنیم. <روزی به تو خواهم گفت> تازه‌ترین مجموعه شعر احمدرضا احمدی که آن را نشر ثالث منتشر کرده است، تصویری روشن‌تر از ماجرا ارائه کرده است.
وقتی شعرهای این مجموعه را می‌خوانیم، احساس می‌کنیم زندگینامه مردی را می‌خوانیم که شبیه هیچ‌کس دیگر نیست و همین راز تفاوت و جذابیت شعرهای احمدی است که در این مجموعه پررنگ‌تر از مجموعه‌های پیشین او است. شعرهای این مجموعه هم شبیه مجموعه‌های قبلی او است، همچنان که زندگی امروز او نیز علی‌رغم تفاوت‌هایش به زندگی دیروز او شبیه است. او یک‌شبه تغییر نکرده است تا شعرهایش هم چنین سرنوشتی داشته باشد. این کتاب را حتما بخوانید، پیشنهاد امروز ما است.

علی‌اصغر سیدآبادی

منبع : روزنامه اعتماد ملی