افسانهٔ زورو - THE LEGEND OF ZORRO

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لوید فیلیپس، والتر ف. پارکس و لوری مک‌دانلد
کارگردان : مارتین کامبل
فیلمنامه‌نویس : الکس کرتسمن، روبرتو اورسی، برمبنای داستانِ تری روسیو، تد الیوت، کرتمن و اورسی از شخصیتی خلق شده توسط جانستن مکالی
فیلمبردار : فیل میهیو
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز هورنر
هنرپیشگان : آنتونیو باندراس، کاترین زیتا ـ جونز، ایدریان آلونسو، روفوس سیوئل، رائول مندس، براندون وود و مایکل امرسن
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۹ دقیقه


سال ۱۸۵۰ است و مردم کالیفرنیا که مایلند زندگی دشوارشان را بهبود بخشند، مبارزاتی را راه انداخته‌اند تا به ایالات متحد بپیوندند. ̎دون آلخاندرو د لا وگا̎ (باندراس) از توطئه‌ای باخبر شده که تعدادی از ثروتمندان اروپائی از آن حمایت مالی می‌کنند تا جلوی ̎ایالت̎ شدن کالیفرنیا را بگیرند و از این‌رو به نظر می‌رسد که شخصیتِ پنهانش، ̎زورو̎ باید دوباره وارد میدان شود. اما همسر ̎آلخاندرو̎، ̎النا̎ (زیتا ـ جونز) از زندگی مخفی ̎آلخاندرو̎ خسته شده و از او می‌خواهد بین خانواده و زندگی مخفی‌اش به‌عنوان قهرمان مردم، یکی را انتخاب کند. همین مسئله به جروبحثی میان ̎آلخاندرو̎ و ̎النا̎ می‌انجامد و زوج، جدا می‌شوند و در حالی‌که ̎النا̎ به مراقبت و بزرگ کردن پسرشان، ̎خواکین̎ (آلونسو) ادامه می‌دهد، ̎آلخاندرو̎ خانه را ترک می‌کند. چند ماه بعد، ̎آلخاندرو̎ پی می‌برد که هیچ نشده، ̎النا̎ خواستگاران دیگری پیدا کرده و ̎آرمان̎ (سیوئل)، اشراف‌زادهٔ فرانسوی از ̎النا̎ تقاضای ازدواج کرده است. اما ̎آلخاندرو̎ ضمناً باخبر می‌شود که ̎آرمان̎ یکی از توطئه‌گرانی است که خیال دارند با زدوبند و دست بردن در نتیجهٔ انتخابات قریب‌الوقوع، کالیفرنیا را از ایالت شدن بازدارند. در همین حال به نظر می‌رسد حشر و نشر ̎آرمان̎ با ̎النا̎، صرفاً یک دلبری رمانتیک نیست. از این‌رو پیش از آن‌که خطری برای کسی پیش بیاید، ̎زورو̎ باید به کمک مردم کالیفرنیا و شاید هم ̎النا̎ی محبوبش بشتابد.
● دنبالهٔ نقاب زورو (مارتین کامبل، ۱۹۹۸)، تصویر قهرمان نقابدار آثار مکالی را این بار در قالب یک مرد خانواده که وظایفش به‌عنوان پدر و همسر در تضاد با مسئولیت‌های اجتماعی برآمده از آرمان‌خواهی‌اش قرار می‌گیرند، عرضه می‌دارد. ̎زورو̎، این‌جا به ویژه در صحنه‌های پایانی در حالی‌که می‌خواهد جلوی بروز انفجاری مهیب و ویرانی هولناک متعاقب آن به‌دست خبیث ماجرا را بگیرد، بیشتر هم‌چون ̎جیمز باند̎ی قرن نوزدهمی جلوه می‌کند. در همین راستا، یکی از خطوط فرعی داستان، وجه پنهان شخصیت‌های دوگانهٔ زن و شوهری ماجراجو، که در تضاد با رویهٔ شناخت شده و بُعد اجتماعی شخصیت آنهاست، تا آن حد که می‌کوشند آن را حتی از یک‌دیگر هم مخفی کنند (البته در این‌جا مرد ماجراجوی دوشخصیتی از مأموریت مخفی که به همسرش محول شده، بی‌اطلاع است)، طرح داستانی آشنای یکی از فیلم‌های حادثه‌ای/ جاسوسی هم‌دورهٔ فیلم، خانم و آقای اسمیت (داگ سیمن، ۲۰۰۵) را به یاد می‌آورد. فیلم را در نحوهٔ نمایش توطئهٔ تبهکاران خارجی، به ویژه قضیهٔ انفجار و ... می‌توان وابسته به موج فیلم‌های متعاقب حادثهٔ یازده سپتامبر ۲۰۰۱ هم دانست، که البته به دیگر مسائل سیاسی روز، نمایش اختلافات روزافزون اروپا و آمریکا در ابعاد مختلف، در قالب توطئهٔ کهنهٔ استعمارگران اروپائی که می‌خواهند جلوی پیش‌رفت جامعه و کشور نظهور را بگیرند، هم نیم‌نگاهی دارد. افسانهٔ زورو، به مدد فیلم‌نامهٔ پُرتخیلش، با درهم آمیختن عناصری از زمان وقوع ماجرا (̎کارآگاهان پینکرتن̎، فعالیت‌های پنهان لژهای فراماسونری) با داستان اصلی، حتی با وجود تحمیل نوعی احساسات‌گرائی سطحی به فیلم، که بیشتر در قالب شخصیت پسربچه، رابطهٔ او و پدرش و تأکید گاه‌به‌گاه بر اهمیت نهاد خانواده و روابط خانوادگی، مجال طرح می‌یابد (و در آثاری که تهیه‌کنندهٔ اصلی فیلم، استیون اسپیلبرگ به نحوی در تولیدشان مشارکت داشته، عنصری آشناست)، در سطحی بالاتر از سلفش جای می‌گیرد.