اثر الکل بر روی جهاز هاضمه

نگارنده در این پژوهش شمه ای از اثرات الكل بر روی مری، معده، روده باریك، كبد و پانكراس را بررسی كرده است. تهوع و استفراق شدید سبب پارگی زیر مخاط كاردیا، یا قسمت تحتانی مری شده است كه منجر به خونریزی فراوان از عروق زیر مخاطی می شود. این امر در اثر مصرف الكل به وجود می آید. زیرا اثر الكل بر روی معده بسیار زیاد است، محلول هیپوتونیك الكل ترشح اسید معده را زیاد می كند و تخلیه آن را به تأخیر می اندازد و به نظر می رسد كه آسیب زیادی به سطح اپی تلیوم معده وارد می سازد. رابطه الكل با پانكراتیت مزمن و پانكراتیت عود كننده به وسیله مصنفین مختلف ذكر شده است، اما طریقه ایجاد آن كاملاً مشخص نیست. به نظر می رسد تغییراتی در ترشحات پانكراس اعم از غلظت، بیكربنات، آمیلاز و لیپاز در نصف افرادی كه بیش از یك لیتر ویسكی در روز برای مدت طولانی می آشامند به وجود بیاید. به نظر نگارنده به نظر نمی رسد كه الكل اثر واضحی بر روی روده كوچك یا حركات دودی آن داشته باشد. افراد الكلیك مزمن نسبت به مواد زیادی مثل چربی، گزیلوز، اسید فولیك یتامین، ویتامین B۱۲ ویتامینهای محلول در چربی و میتونین بوی جذب دارند. همچنین بوی جذب چربی و مواد محلول چربی ممكن است در اثر فقدان لیپاز لوزالمعده باشد. ولی جذب مواد محلول در آب و به خصوص‌ ویتامین B۱۲ تعبیر دیگری لازم دارد. در ادامه بیان شده است، متابولیسم الكل در حقیقت در كبد انجام می گیرد ابتدا در تحت تأثیر آنزیم الكل، دهیدروژناز به استالویید و بعد در اثر فعالیت استالدییده و هیدروژناز به استیل كوآنزیم آ تبدیل می شود و ممكن است این تركیب به استالت تبدیل شود كه پس از اكسیده شدن ایندرید كربنیك و آب ایجاد می كند ‌یا سیكل اسید سیتریك تولید می كند یا ایجاد یك تركیب بیو شیمیایی مهم مثل اسید های چرب می كند. الكل همچنین سبب افزایش سنتز اسیدهای چرب در كبد می شود، اعم از چربی های ذخیره ای و تری گلیسریدهای وارده از راه رژیم غذایی می شود.

منبع : ستاد مبارزه با مواد مخدر