مقالات کارل مارکس و فردریش انگلس در بارۀ استعمار

الجزایر بخشی از آفریقای شمالی ست که پیش از این توسط پاشای دولت عثمانی اداره می شد، و از سال ۱۸۳۰ ضمیمۀ استعمرات فرانسه شد. موقعیت جغرافیایی الجزایر در شمال به دریای مدیترانه، در شرق به تونس، از غرب به مراکش و در جنوب به صحرای بزرگ محدود می شود...
اینطور بنظر می رسد که بومیان بربرها و کابیلها یا أمازیغ ها هستند، زیرا چنین بومیانی را با این سه نام بازشناسی می کنند. از تاریخ این بومیان و ریشۀ نژادی آنها اطلاعات زیادی نداریم، ولی همین را می دانیم که در گذشته تمام آفریقای شمال غربی را اشغال کرده بودند و در عین حال در سواحل شرقی نیز دیده می شوند. دیگر ساکنین الجزایر عربها هستند که از بازماندگان حملات مسلمانان می باشند، مورها (۱)، ترکها و دورگه های ترک و الجزایری، یهودیان، سیاه پوستان و سرانجام فرانسویها نیز در این کشور زندگی می کنند. در سال ۱۸۵۲ جمعیت الجزایر ۲۰۷۸۰۳۵ نفر برآورد شده است که ۱۳۴۱۱۵ نفر از آنها را اروپاییها از ملیتهای مختلف تشکیل می داده اند، و علاوه بر اینها یک واحد نظامی ۱۰۰۰۰۰ نفری نیز حضور داشته است. کابیلها قوم ماهر و زبر دستی هستند که در دهکده های عادی زندگی می کنند، آنها کشاورزان بسیار خوبی هستند و در معادن و کارخانجات ذوب فلزات، در نخ ریسی پشم و پنبه نیز کار می کنند.

حمید مهدوی