سر به عدم درنه و یاران طلب

سر به عدم درنه و یاران طلب		بوی وفا خواهی ازیشان طلب
بر سر عالم شو و هم جنس جوی		در تک دریا رو و مرجان طلب
مرکز خاکی نبود جای تو		مرتبه‌ی گنبد گردان طلب
مائده‌ی جان چو نهی در میان		جان به میانجی نه و مهمان طلب
روی زمین خیل شیاطین گرفت		شمع برافروز و سلیمان طلب
ای دل خاقانی مجروح خیز		اهل به دست آور و درمان طلب
زهر سفر نوش کن اول چو خضر		پس برو و چشمه‌ی حیوان طلب
خطه‌ی شروان نشود خیروان		خیر برون از خط شروان طلب
سنگ به قرابه‌ی خویشان فکن		خویش و قرابات دگرسان طلب
یوسف دیدی که ز اخوة چه دید		پشت بر اخوة کن و اخوان طلب
مشرب شروان ز نهنگان پر است		آبخور آسان به خراسان طلب
روی به دریا نه و چون بگذری		در طبرستان طربستان طلب
مقصد آمال ز آمل شناس		یوسف گم کرده به گرگان طلب