آماده کردن خانه براى وضع حمل

تختخواب

تختخواب بايد به قدر کافى وسيع بوده و آنقدر بلند باشد که اجراء کار و کمک در اثناء وضع حمل بدون خم يا دراز شدن زياد ممکن گردد. بهترين مکان براى قرار دادن تخت زائو، وسط اتاق است، که از هر طرف در دسترس باشد. تشک تخت بايد به اندازهٔ لازم سفت باشد. روى ملافهٔ تشک، يک قطعه مشمع به اندازهٔ ۸۰ در ۸۰ سانتى‌متر پهن مى‌نمائيم (مشمع زائو در اکثر داروخانه‌ها يافت مى‌شود). مشمع را پس از پايان کار بايد سوزاند.

لگن و لوازم ديگر

يک لگن هم بايد آماده شود، ممکن است قابله با خود بياورد، بهتر است با او قبلاً در اين مورد مذاکره شود. اين لگن علاوه بر هنگام زايمان، در مواقع شيوع بيمارى مسرى هم در خانه به‌کار مى‌آيد. به دو عدد ظرف لعابى هم نياز است، که يکى از آنها را قابله براى شستشو مورد استفاده قرار مى‌دهد، و ديگرى براى ضدعفونى کردن آلات و ابزار به‌کار گرفته مى‌شود. يک ديگ تميز هم براى جوشاندن آب، و بالاخره يک ظرف مانند سطل نيز براى کهنه‌هاى کثيف و ديگر چيزها آلوده بايد آماده و مهيا نمائيم. قابله بايد اشيائى را که در زير خواهد آمد با خود بياورد:

اريگاتور، حرارت سنبج، حرارت سنج آب براى حمام، مواد ضدعفونى کننده، پنبه و باند و پانسمان و دستکش کار و ابزار ديگر. البته بسيار به‌جا خواهد بود که اين وسائل را زائو براى ماما تهيه نمايد.

در زایمان چیزی که از وسایل و ابزار و اهمیت آن بیشتر است ، استریل بودن وسایل و ابزار و رعایت بهداشت و نظافت در به‌کار بردن آنها خواهد بود. طبیب و قابله باید برای رعایت بهداشت و نظافت تا حد وسواس دقت و مراقبت نمایند ، آنچنان که برای اطرافیان مبالغه‌آمیز نماید. چون میکروب‌ها همه جا روی دست‌ها و اشیاء و ابزار وجود دارند ولی ما با چشمان بدون سلاح قادر به رؤیت آنها نیستیم. بنابراین نظافت کردن معمولی دست‌ها و اشیاء کافی نیست ، فقط وقتی می‌توان مطمئن بود ، که باندها و ابزاری که باید مورد استفاده قرار گیرند استریل به‌وسیلهٔ حرارت و امثال آن از میکرب عاری گردند. دست‌ها نیز باید در مایع مخصوص ضدعفونی به مدت معین قرار گیرند. ابزار ، باند و دست‌های ضدعفونی شده به هیچ وجه اجازه ندارند قبل از انجام کاری که باید انجام دهند ، با سایر اشیاء آلوده تماس پیدا کنند.

با تأکید تذکر داده می‌شود که دست‌ها و ابزاری که به طریق مطمئن میکرب‌کشی و ضدعفونی نشده‌اند ، تحت هیچ عنوانی نباید در کار مداخله نمایند. این رعایت و احیتاط نه تنها باید منحصر به هفتهٔ زایمان باشد بلکه در ماه‌های آخر بارداری نیز انجام آن لازم است. البته اتفاق افتاده که این احتیاطات لازم به‌کار نرفته و حادثهٔ ناگواری هم پیش نیامده است؛ اما همیشه شخص در معرض خطر خواهد بود. مجاری تولد در یک زن سالم بدون وجود میکروب‌های مولد بیماری است؛ طبیعت در این جا هم کمک و دلسوزی نموده ، بدین ترتیب که ترشحات کمی که از داخل بدن به خارج جریان دارد ، موجب می‌شود که چنانچه میکرب نفوذ کرده باشد شسته و آن را دفع نماید ، این ترشحات معمولاً جزئی است و گاهی آنقدر کم است که نامحسوس می‌باشد.

به‌ندرت به‌حدی می‌رسد که دربارهٔ آن صبحتی شود. زن حامله نباید مانع از این کار مفید طبیعی شود ، و از انجام هرگونه عملی در خلاف جهت خروج شیره‌های مفید طبیعی شود ، و از انجام هرگونه عملی در خلاف جهت خروج شیره‌های بدن ، خودداری نماید ، یا به‌صورت محدود و محتاطانه انجام دهد. وگرنه میکرب به داخل نفوذ نموده و تولید بیماری می‌نماید. به همین دلیل خانم حامله در ماه‌های آخر آبستنی باید از شستشوی اندام تناسلی خارجی واگینا (واژن) اجتناب نماید عمل نزدیکی با مرد انجام گردد ، زیرا آلت تناسلی در یک مرد و زن حتی سالم هیچوقت بدون وجود میکروب نیست ، بنابراین در صورت نزدیکی با مرد میکروب داخل واگینا می‌گردد. در آخرین سه ماه قبل از زایمان ، خانم باید از حمام‌ها و توالت‌های عمومی نیز دوری کند.