ارتباط

به هر حال تعريف زير اساس و پايهٔ مباحث بعدى ما را تشکيل خواهد داد:

ارتباط عبارت‌ است از فراگرد انتقال پيام از سوى فرستنده براى گيرنده، مشروط بر آنکه در گيرندهٔ پيام مشابهت معنى با معنى موردنظر فرستندهٔ پيام ايجاد شود.

اين تعريف يک توضيح رياضى نيز دارد. هرچه معنى موردنظر در فرستندهٔ پيام با معنى متجلى شده در گيرندهٔ پيام مشابهت بيشترى داشته باشد، ارتباط کامل‌تر خواهد بود. اين نتايج را مى‌توان به‌صورت رياضى نيز بيان کرد:

اگر معنى موردنظر در فرستندهٔ پيام را با M و معنى متجلى شده درگيرندهٔ پيام را با Ḿ نشان دهيم. ارتباط وقتى به‌صورتى کامل برقرار خواهد شد که Ḿ مساوى M باشد يا به عبارتى نسبت Ḿ بر M برابر يک باشد.

- ارتباط کامل Ḿ/M =۱:

اگر معنى تجلى شده در گيرندهٔ پيام کوچک‌تر از معنى موردنظر فرستندهٔ پيام باشد باز هم ارتباط برقرار خواهد شد. ليکن اين ارتباط کامل نيست.

- ارتباط Ḿ/M <۱:

اگر معنى متجلى شده در گيرندهٔ پيام بر معنى موردنظر فرستندهٔ پيام برابر صفر شود ارتباط برقرار نخواهد شد.

- عدم ارتباط Ḿ/M = ۰:

در مورد رابطهٔ Ḿ بر M بزرگ‌تر از يک فقط مى‌توان گفت که چنين وضعيتى عبارت است از ارتباط کامل به‌علاوهٔ ارتباط با خود

- ارتباط + ارتباط با خود Ḿ/M >۱:

اين‌چنين رابطه‌اى برخى اوقات به‌وقوع مى‌پيوندد.