پاروتیت پس از جراحی

عفونت استافيلوکوکى غده پاروتيد، نادر ولى جدى بوده، تقريباً فقط افراد مسن، معلول و بيماران دچار سوء تغذيه با بهداشت نامناسب دهان را درگير مى‌نمايد. اين عارضه در هفته دوم پس از جراحى و در ارتباط با استفاده طولانى مدت از NGT ديده مى‌شود. عوامل آغازکننده عبارتند از دهيدراسيون، و بهداشت دهانى نامناسب.

پاتوژنز پاروتيت شامل کاهش فعاليت ترشحى غده و تغليظ ترشحات آن است که توسط استافيلوکوک يا باکترى‌هاى گرم منفى حفره دهان عفونى مى‌شود. نتيجه امر التهاب، تجمع سلول‌هائى که باعث انسداد مجارى متوسط و بزرگ مى‌شوند و در نهايت، تشکيل آبسه‌هاى کوچک متعدد مى‌باشد.

از لحاظ باليني، اولين تظاهر پاروتيت درد يا حساسيت در زاويه فک مى‌باشد. با پيش رفتن اين عارضه، تب ولکوسيتوز ايجاد شده ناحيه پاروتيد متورم و قرمز مى‌شود. پاروتيد معمولاً سفت به‌نظر مى‌رسد و حتى پس از تشکيل آبسه‌ها تموج ندارد.

با مصرف کافى مايعات، عدم مصرف آنتى‌کلى نرژيک‌ها، وارد کردن حداقل تروما در حين انتوباسيون، و مهم‌تر از همه بهداشت دهانى مناسب (قرقره‌کردن، شستشوى دهان و ساير روش‌هاى تميز کردن دهان) مى‌توان از ايجاد آن پيشگيرى کرد. تحريک جريان بزاق با جويدن آدامس، آبنبات سفت و غيره نيز مى‌توان مفيد باشد.

با ظهور نشانه‌هاى پاروتيت حاد، بايد با فشار ملايم موجب خروج مايع از مجراى استنسن شده، از آن کشت تهيه کرد. قبل از آماده شدن نتيجهٔ آزمايش بايد درمان با وانکومايسين آغاز شود. در صورت پيشرفت بيماري، پاروتيد بايد با جراحى تخليه شود.