ماش

به اين گياه در فارسى ماش سبز و يا ماش مى‌گويند و در انگليسى آن را green gram، مى‌گويند. نام علمى قديمى آن نيز Phaseolus aureus بوده است.

اين گياه به‌طور وسيعى در هندوستان و برمه کاشته مى‌شود. بومى هندوستان است اما در چين، ايران، ژاپن، آمريکا، سريلانکا، ويتنام و تا حد کمى در بعضى از قسم‌هاى آفريقا مى‌رويد. سطح زير کشت آن در دنيا حدود ۵/۲ ميليون هکتار است و سالانه ۸/۰ ميليون تن دانه توليد مى‌کند. دانه ماش از نظر مواد پروتئينى غنى است و در مقايسه با گونه‌هاى آمريکائى قابل هضم و خوشمزه‌تر است. دانه‌هاى آن را به‌صورت پخته در تهيهٔ سوپ، برنج، آبگوشت و غيره مصرف مى‌کنند. جوانه‌هاى سبز شدهٔ آن سرشار از ويتامين 'ث' است و در تهيهٔ انواع سالاد و غذاها در چين هواداران بسيارى دارد. ماش همچنين علوفهٔ خوش خوراکى براى دام‌ها است و به‌خوبى سيلو مى‌شود. کشت آن به‌عنوان کود سبز جهت تقويت زمين معمول است.