عشق را پیر و جوان یکسان بود

عشق را پیر و جوان یکسان بود		نزد او سود و زیان یکسان بود
هم ز یکرنگی جهان عشق را		نو بهار و مهرگان یکسان بود
زیر او بالا و بالا هست زیر		کش زمین و آسمان یکسان بود
بارگاه عشق همچون دایره است		صد او با آستان یکسان بود
یار اگر سوزد وگر سازد رواست		عاشقان را این و آن یکسان بود
در طریق عاشقان خون ریختن		با حیات جاودان یکسان بود
سایه از کل دان که پیش آفتاب		آشکارا و نهان یکسان بود
کی بود دلدار چون دل ای فرید		باز کی با آشیان یکسان بود