سرمایه و حسابداری در هتل

سرمایه، یعنی پول یا نقدینه یا مال و ثروتی است که اساس کسب و کار بازرگانی با ایجاد مشاغل یا مستغلاتی محسوب می‌‌شود که می‌خواهند بدان وسیله به منافع یا اهداف مورد نظر برسند. به عبارت دیگر سرمایه، مبدأ و اصل قدرت و توانائی مالی هر مؤسسه تجاری و اقتصادی یا فعالیت‌های زراعی و نظایر آنها می‌باشد.

برای هر نوع اقدامی در جهت تأسیس و احداث مؤسساتی از قبیل بیمارستان، درمانگاه، فروشگاه، سینما، نمایشگاه، آموزشگاه، رستوران، هتل و سایر تأسیساتی که به منظور بهره برداری مادی یا مزایای معنوی آغاز می‌شود، از نخستین قدم، سرمایه را باید در نظر گرفت، و بدون این اصل مسلم و مقدّم یعنی بدون استطاعت مالی، دست یازیدن به این قبیل کارها به هیچ وجه مصلحت نیست. سرمایه است که می‌تواند با محاسبه و برآورد دقیق، امکان به ثمر رسیدن نقشه و طرح برنامه را تضمین نماید و مانع آن شود که کار، در نیمه راه، به رکود و بن بست برسد. تخمین، برآورد و تعیین بودجه و هزینه اتمام پروژه مورد نظر هم امری است در حیطه صلاحیت متخصصین بصیر و کار آزموده. باید توجه داشت که سرمایه به منزله خونی است که در شاهرگ‌ها و مویرگ‌های بدن، جاری و ساری است و رگ‌های هر قسمتی از بدن دچار نارسائی گردد آن قسمت، حیات و نیروی تحرک خود از دست داده و به تدریج فلج می‌شود.

هتلداری نیز یکی از امور و مشاغلی است که در درجه اول نیاز به سرمایه کافی دارد و مستلزم آن است که وسیله معمار یا مهندس و کارشناسان ورزیده، قبل از آغاز کار بر مبنای طرح و نقشه اولیه با محاسبه دقیق کلیه هزینه پیش‌بینی شده، از ارزش زمین و مخارج ساختمان و وسایل و تجهیزات دکور و سایر موارد، بررسی و اعلام گردد.

آن وقت کسی که قصد هتلداری دارد، کل سرمایه لازم را با امکانات مالی خویش مقایسه می‌کند و نتیجه می‌گیرد که آیا قدرت توانائی اتمام کاری را که در پیش می‌گیرد دارد یا خیر؟ آیا کل مایملک و تمول او برای اتمام نقشه ساختمانی، که در نظر دارد، کافی است یا نه؟ آیا با آن پول می‌توان هتل مدرن و مجهز ساخت یا فقط رستوران؟ همان‌طور که درجات هتل‌ها از نظراهمیت و تعداد اتاق و تجهیزات و پرسنل لازم با هم متفاوت‌اند، سرمایه و مخارج آنها هم از ابتدای کار تا آخر به همان نسبت متفاوت خواهد بود. سرمایه‌گذارانی که بدون مطالعه و محاسبه خرج و میزان سرمایه به این کار مبادرت کرده‌اند در میانه‌های راه درمانده و سرگردان شده‌اند و نه راه پس نشستن داشته‌اند و نه راه جلو رفتن در نتیجه ساختمان نیمه تمام را با مبلغ هنگفتی زیان، به دیگری واگذار کرده‌اند یا پس از شروع کار و انجام مقداری از کارهای ساختمانی متوجه شده‌اند که سرمایه موجود بار را به منزل نخواهد رساند آن وقت به تدریج از گوشه و کنار نقشه و کار کاسته‌اند و هدف اصلی در گیر و دار کم پولی از نظر محو شده است.

در اتخاذ تصمیم هتل‌سازی علاوه بر مهندسین و معماران و کار شناسان صاحب‌نظر مشورت با هتلداران با سابقه و آنهائی که در این راه سود و زیان برده‌اند و کسانی که به پایان کار رسیده یا به علت نا‌آشنای و بی‌اطلاعی، کار را نیمه تمام رها ساخته‌اند، لازم و ضروری است و از تجارت آنها حتماً باید استفاده کرده قطعاً نظر آنها هم تا حدی آموزنده خواهد بود. بنابراین با اعتقاد به اینکه اصل مهم شروع هر کاری داشتن سرمایه کافی است، علاقه‌مندان به هتلداری باید پایه کار خود را بر مبنای سرمایه استوار سازند و بدون حصول اطمینان از این مسأله و مطالعه دقیق و کافی خود را گرفتار نسازند و حتی احتمال دریافت وام بانکی و سایر امکانات را هم در نظر بگیرند. درغیر این صورت قطعاً در میانه کار از عوارض ناشی از گرفتاری‌های مالی، برکنار نخواهد بود و به فکر فروش یا واگذاری یا پیدا کردن شریک یا شرکا خواهند افتاد و به عواقب حساب‌نشده‌ای دچار خواهند شد.