ملک دل را سپه ناز به یغما آمد

ملک دل را سپه ناز به یغما آمد		دیده را مژده که هنگام تماشا آمد
تا چه کردیم که چون سبزه ز کویی ندمیم		گل به گلزار شد و لاله به صحرا آمد
پرتو طلعت یوسف مگرش خواهد عذر		آنچه بر دیده‌ی یعقوب و زلیخا آمد
غمزه‌اش کرد طمع در دل و چونش ندهم		خاصه اکنون که تبسم به تقاضا آمد
مژده‌ی عمر ابد می‌رسد اکنون ز لبش		صبرکن یک نفس ای دل که مسیحا آمد
منع دل زین ره پر تفرقه کردم نشنید		رفت با یک حشر طاقت و تنها آمد
باش آماده فتراک ملامت وحشی		که تو در خوابی و صیاد ز سد جا آمد