آناتومی و اصول جراحی

وزن مختلط طبيعى غدد فوق‌کليوى ۱۲-۷ گرم است. غدهٔ راست در پشت و خارج سياهرگ اجوف تحتانى و در بالاى کليه قرار دارد. غدهٔ چپ در سمت داخل قطب فوقانى کليه، درست در خارج آئورت و بلافاصله در پشت لبهٔ فوقانى پانکراس واقع است. يک ويژگى مهم جراحي، ثابت‌بودن قابل توجه وريدهاى آدرنال است. سياهرگ آدرنال راست، با طول ۵-۲ ميلى‌متر و پهناى چند ميلى‌متر، سطح قدامى غدهٔ آدرنال را به سطح خلفى - جانبى و ناکاوا متصل مى‌کند. سياهرگ آدرنال چپ چند سانتى‌متر طول دارد و نيز قط تحتانى غده به‌سمت پائين حرکت مى‌کند و پس از دريافت سياهرگ فرنيک تحتانى به وريد کليوى چپ مى‌‌پيوندد.

به‌جز سرطان‌هاى نادرى که ترشح نمى‌کنند، انديکاسيون‌هاى جراحى آدرنال از حالات افزايش ترشح غده ناشى مى‌شوند. تشخيص و درمان با تائيد حالت افزايش ترشح شروع مى‌شوند. براى تعيين اينکه آيا منشاء مشکل در آدرنال است يا خير، سطح هورمون تحريک‌کنندهٔ هورمون مورد سؤال را بايد اندازه گرفت. اگر سطح هورمون تحريک‌کننده پائين يا طبيعى ولى سطح هورمون اصلى بالا باشد، ترشح خودمختار (اتونوم) ثابت مى‌شود. قدم بعدي، به‌جز در فئوکروموسيتوم، تعيين درجهٔ خودمختارى است، فرآيندى که معمولاً هيپوپلازى‌ها را از آدنوم‌ها و آدنوم‌ها را از سرطان افتراق مى‌دهد. به‌طور کلي، سرطان‌ها تحت هيچ بازخوردى نيستند يا بسيار کم هستند.

توده‌هاى آدرنال معمولاً با CTاسکن يا MRI تشخيص داده (و لوکاليزه) مى‌شوند. محل تومورهاى کارکردى آدرنال را مى‌توان با (NP-59) براى تومورهاى قشر غده و (131I (MIBG براى تومورهاى مدولارى مشخص کرد. تومورهاى کارکردى آدرنال يا هيپوفيز را نيز مى‌توان با نشان‌دادن شيب (گراديان) سطح هورمون بين درناژ وريدى آنها و يک وريد محيطى لوکاليزه کرد.