مهر بگشای لعل میگون را

مهر بگشای لعل میگون را		مست کن عاشقان محزون را
رخ نمودی و جان من بر دی		اثر این بود فال میمون را
دل من کشته شد بقای تو باد		چه توان کرد حکم بی‌چون را
از درونم نمی‌روی بیرون		در گرفتی درون و بیرون را
نام لیلی براید اندر نقش		گر بریزند خون مجنون را
گفت خسرو نگیردت ما ناک		خاصیت سلب گشت افسون را