جهان از باد نوروزی جوان شد

جهان از باد نوروزی جوان شد		زمین در سایه‌ی سنبل نهان شد
قیامت می‌کند بلبل سحرگاه		مگر گل فتنه‌ی آخر زمان شد؟
ز رنگ سبزه و شکل ریاحین		زمین گویی به صورت آسمان شد
صبا در طره‌ی شمشاد پیچید		بنفشه خاک پای ارغوان شد
بهار آمد، بیا و توبه بشکن		که در وقتی دگر صوفی توان شد
ز رنگ و بوی گل اطراف بستان		تو پنداری بهشت جاودان شد
ولیکن اوحدی را برگ گل نیست		که او آشفته‌ی روی فلان شد