زهره ندارم که سلامت کنم

زهره ندارم که سلامت کنم		چون طمع وصل مدامت کنم
گرچه جوابم ندهی این بسم		چون شنوی تو که سلامت کنم
چون نتوانم که به گردت رسم		گرد به گرد در و بامت کنم
مرغ تو حلاج سزد من کیم		تا هوس حلقه‌ی دامت کنم
خاک شدم تا نفس خویش را		هم نفس جرعه‌ی جامت کنم
گر به حسامم بکشی نقد جان		پیشکش زخم حسامت کنم
نیست مرا دل وگرم صد بود		سوخته‌ی وعده‌ی خامت کنم
یک شکرت خواسته‌ام گفته‌ای		می‌طلبم باز که وامت کنم
گر چه حلال است تو را خون من		گر ندهی بوسه حرامت کنم
چون همه خوبی جهان وقف توست		گنگ شدم وصف کدامت کنم
خطبه‌ی جانم چو به نام تو رفت		سکه‌ی تن نیز به نامت کنم
نی که تنی نیست دو من استخوانست		پیش سگ کوی غلامت کنم
مشک جهان گر همه عطار داشت		وقف خط غالیه فامت کنم