دوبیتی‌ها ـ قسمت سوم

الهی دل بلا بی دل بلا بی

گنه چشمان کره دل مبتلا بی

اگر چشمان نکردی دیده بانی

چه داند دل که خوبان در کجابی

٭٭٭

بیا سوته دلان گردهم آئیم

سخنها واکریم غم وانمائیم

ترازو آوریم غمها بسنجیم

هر آن سوته تریم وزنین تر آئیم

٭٭٭

ته کت نازنده چشمان سرمه سائی

ته کت زیبنده بالا دلربایی

ته کت مشکین دو گیسو در قفائی

بمو واجی که سرگردان چرائی

٭٭٭

جهان بی‌وفا زندان ما بی

گل غم قسمت دامان ما بی

غم یعقوب و محنت‌های ایوب

همه گویا نصیب جان ما بی

٭٭٭

خوش آن ساعت که یار از در آیو

شو هجران و روز غم سر آیو

زدل بیرون کنم جانرا بصد شوق

همی واجم که جایش دلبر آیو

٭٭٭

زشورانگیزی چرخ و فلک بی

که دایم چشم بختم پر نمک بی

دمادم دود آهم تا سما بی

پیاپی سیل اشکم تا سمک بی

٭٭٭

خوشا آنان که با ته همنشینند

همیشه با دل خرم نشینند

همین بی رسم عشق و عشقبازی

که گستاخانه آیند و ته بینند

٭٭٭

هر آنکس با تو قربش بیشتر بی

دلش از درد هجران ریشتر بی

اگر یکبار چشمانت بوینم

بجانم صد هزاران نیشتر بی

٭٭٭

شوان استارگان یک‌یک شمارم

براهت تا سحر در انتظارم

پس از نیمه شوان که ته نیایی

زدیده اشک چون باران ببارم

٭٭٭

خوشا آنانکه هر از بر ندانند

نه حرفی وانویسند و نه خوانند

چو مجنون سر نهند اندر بیابان

ازین گو گل روند آهو چرانند

٭٭٭

سخن از هر چه واجم واتشان بی

حدیث از بیش و از کم واتشان بی

بدریا گر روم گوهر بر آرم

هر آن گوهر که وینم واتشان بی

٭٭٭

دلی دیرم که بهبودش نمی‌بو

سخنها میکرم سودش نمی‌بو

ببادش میدهم نش میبرد باد

در آتش می‌نهم دودش نمی‌بو

٭٭٭

خدایا واکیان شم واکیان شم

بدین بیخانمانی واکیان شم

همه از در برانند سوته آیم

ته که از در برانی واکیان شم

٭٭٭

بهار آیو به هر شاخی گلی بی

بهر لاله هزاران بلبلی بی

بهر مرزی نیارم پا نهادن

مبو کز مو بتر سوز دلی بی

٭٭٭

بیا جانا دل پردرد مو بین

سرشک سرخ و روی زرد مو بین

غم مهجوری و درد صبوری

همه برجان غم پرورد مو بین

٭٭٭

ز بوی زلف تو مفتونم ای گل

ز رنگ روی تو دلخونم ای گل

من عاشق زعشقت بیقرارم

تو چون لیلی و من مجنونم ای گل

٭٭٭

بهار آیو به صحرا و در و دشت

جوانی هم بهاری بود و بگذشت

سر قبر جوانان لاله رویه

دمی که گلرخان آیند به گلگشت

٭٭٭

اگر شاهین بچرخ هشتمینه

کند فریاد مرگ اندر کمینه

اگر صد سال در دنیا بمانی

در آخر منزلت زیر زمینه

٭٭٭

دلی دیرم دمی بیغم نمی‌بو

غمی دیرم که هرگز کم نمی‌بو

خطی دیرم مو از خوبان عالم

که یار بیوفا همدم نمی‌بو

٭٭٭

وای ازین دل که نی هرگز بکامم

وای ازین دل که آزارد مدامم

وای ازین دل که چون مرغان وحشی

نچیده دانه اندازد بدامم

٭٭٭

مو که یارم سر یاری ندیره

مو که دردم سبکباری ندیره

همه واجن که یارت خواب نازه

چه خوابست اینکه بیداری ندیره

٭٭٭

نمیدانم که سرگردان چرایم

گهی نالان گهی گریان چرایم

همه دردی بدوران یافت درمان

ندانم مو که بیدرمان چرایم

٭٭٭

دل از دست غمت زیر و زبر بی

بچشمان اشکم از خون جگر بی

هران یاری چو مو پرناز دیره

دلش پر غصه جانش پر شرر بی

٭٭٭

بدنیای دنی کی ماندنی بی

که دامان بر جهان افشاندنی بی

همی لا تقنطوا خوانی عزیزا

دلا یا ویلنا هم خواندنی بی

٭٭٭

از آن روزیکه ما را آفریدی

بغیر از معصیت چیزی ندیدی

خداوندا بحق هشت و چارت

ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی

٭٭٭

مو که آشفته حالم چون ننالم

شکسته پر و بالم چون ننالم

همه گویند فلانی چند نالی

تو آیی در خیالم چون ننالم

٭٭٭

بشم واشم که تا یاری گره دل

به بختم گریه و زاری گره دل

بگردی و نجوئی یار دیگر

که از جان و دلت یاری گره دل

٭٭٭

خدایی که مکانش لامکان بی

صفابخش جمال گلرخان بی

پدید آرنده‌ی روز و شب و خلق

که بر هر بنده او روزی رسان بی

٭٭٭

گلش در زیر سنبل سایه پرور

نهال قامتش نخلی است نوبر

زعشق آن گل رعنا همه شب

چو بلبل ناله و افغان برآور

٭٭٭

دل شاد از دل زارش خبر نی

تن سالم زبیمارش خبر نی

نه تقصیره که این رسم قدیمه

که آزاد از گرفتارش خبر نی

٭٭٭