از سال ۱۹۰۱ تا سال ۱۹۴۵ میلادی(۲۰)

۱۹۴۳ م. ساخت نخستين رايانه ديجيتال الکترونيکى - ABC

در سال ۱۹۳۹ ميلادى آتاناسوف John V. Atansoff که پروفسور رياضى در کالج بود، با همکارى دستياران خود کليفورد برى Clifford Berry و دانشجويان دانشگاه موفق به طراحى و ساخت نمونه‌اى از رايانه ديجيتال الکترونيکى Atavvasoff - Berry ABC Computer شد. اين ماشين حساب با سيستم دودوئى که روشى است در حساب از (صفر و يک) ساخته شد. اين نخستين ماشينى بود که در آن از لامپ‌هاى خلاء جهت ذخيره‌سازى داده‌ها و مدارهاى منطقى و عمليات محاسباتى و منطقى استفاده شد. اين ماشين در روزگار خود افتخارى براى ايالات‌متحده آمريکا بود.

۱۹۴۲ م. اطلاع‌رسانى با فرستنده‌هاى کوچک قابل حمل

وسايل ارتباطى قابل حمل هميشه توده مردم را به خود جلب کرده و نقشى که راديو و الکترونيک در اين امر بازى کرده‌اند بسيار شناخته شده است. دستگاه والکي- تاکى Walkie - talkie يک فرستنده و گيرنده کوچک باترى‌دار که مى‌توان آن را به پشت بست، در جريان جنگ جهانى دوم حدود سال‌هاى ۱۹۴۲ براى ارتباط در مسافت‌هاى کوتاه بين سربازانى که در اوضاع جنگى بودند جهت اطلاع‌رسانى سريع ساخته شد. نمونه‌هاى بزرگ‌تر آن بعداً در تانک‌ها، کاميون‌هاى ارتش، وسايل حمل و نقل و مشابه کار گذاشته شد. بعد از پايان جنگ اين فرستنده و گيرنده اصلاح و تکميل شد و براى ماشين‌هاى پليس، آمبولانس‌ها، تاکسى‌ها، ماشين‌هاى آتش‌نشاني، ماشين دکترها، خبرنگاران مطبوعات، کشتى‌هاى يدک‌کش، پايگاه آتش‌نشانى در بنادر و غيره نصب و بهره‌بردارى مى‌شد. يکى از نقص‌هاى اين دستگاه وجود پارازيت بود که آن هم با اختراع دکتر ادوين آرمسترانگ استاد دانشگاه در آمريکا به سال ۱۹۳۰ که موج FM را اختراع کرد و به‌جاى AM قرار گرفت پارازيت‌هاى مربوطه از بين رفت.

۱۹۴۳ م. روزنامه کيهان در ايران

کيهان، از روزنامه‌هاى پُرسابقه ايران است که در سال ۱۳۲۱ برابر با ۱۹۴۳ ميلادى موجوديت يافت. کيهان براى دسترسى سريع به اطلاعات با چهار خبرگزارى بزرگ بين‌المللى و دو خبرگزارى داخلى ارتباط برقرار کرد. اين روزنامه مجهز به ماشين افست روتاتيو مخصوص روزنامه و مجهز به تمام سيستم‌هاى رايانه‌اى جهت تهيه عکس‌ها و مطالب مى‌باشد. روزنامه کيهان داراى انتشارات متنوع است. نشريات ديگر اين روزنامه عبارت است از: کيهان هوائى در سال ۱۳۲۹ کيهان ورزشى ۱۳۳۴ - کيهان بچه‌ها ۱۳۳۵ - کيهان انگليسى ۱۳۳۸ کيهان سال ۱۳۴۱ - زن روز ۱۳۴۳ - کيهان عربى ۱۳۵۹ - کيهان فرهنگى ۱۳۶۳ - کيهان تُرکى ماه‌نامه ۱۳۶۴ - کيهان انديشه ۱۳۶۴ کيهان کاريکاتور ۱۳۷۱.

۱۹۴۳ م. دايرةالمعارف الاسلاميه - ايران

در حوالى سال ۱۳۲۲/۱۹۴۳ نخستين جلد از دايرةالمعارف هفت جلدى در دو هزار صفحه تحت عنوان 'دايرةالمعارف الاسلاميهٔ ايران' و در معارف شيعه اماميه اثنى‌عشري، تأليف عبدالعزيز (صاحب جواهر) به زبان فارسى انتشار يافت. عنوان تفصيلى آن در صفحه عنوان کتاب چنين است: راجع به عقايد و افکار و ادوار سياسى و ادبى و تاريخ بلاد و ممالک و آثار ادبى و مادى و شرح حال مردمان نامى علمى و سياسى و کتاب‌هاى خطى و چاپى از آغاز تشکيل اين فرقه تا عصر حاضر با بهترين طرز روش مطابق اصول علمى تأليفات جديده گفتگو مى‌نمايد. در حدود چهل سال متوالى از کتابخانه‌هاى عراق و ايران و هندوستان و غيره با هزاران کنجکاوى گردآورى شده است. به‌اضافه مستدرک در پايان هر جزء براى معارف ايرانيان بيگانه از اهل سنت و غيرشيعه اماميه.

۱۹۴۳ م. آغاز کار مخابراتى تله‌تايپ در ايران

در سال ۱۳۲۲هـ.ش براساس برنامه منظمى ارتباط تلگرافى کليه نقاط کشور به‌وسيله دستگاه تله‌تايپ آغاز و دستگاه‌هاى قديمى مورس به‌تدريج برچيده شد.

۱۹۴۴ م. سيستم تلويزيون رنگى R.C.A

تلويزيون‌هاى رنگى سال ۱۹۴۰ داراى مشکلات و نقايصى بود که نمى‌توان آن را به‌عنوان بهترين و آخرين طرح تلويزيون دانست. از آنجائى که هر اختراعى راه تکامل را بايستى طى کند، تلويزيون رنگى هم به‌همين طريق به‌سوى تکامل خود قدم‌هاى مؤثرى برداشت. مهم‌ترين نقص اين دستگاه بخش مکانيکى آن بود. دانشمندان اين فن در کارخانجات سازنده پس از تلاش‌هاى پى‌گير سرانجام با طرح ديگرى بخش مکانيکى آن را حذف کردند.

در سال ۱۹۴۴ در ايالات‌متحده آمريکا کمپانى C.B.S سيستمى در اين زمينه پيشنهاد کرد. کميسيون ارتباطات فدرال در سال ۱۹۴۷ ضابطه‌هاى دقيق در اين مورد تدوين کرد. در سال ۱۹۳۵ سيستم R.C.A تصويب و پذيرفته شد. سيستم ساخت اين تلويزيون فاقد بخش مکانيکى بود. اين سيستم شامل شش کانال و هر کانال به پهناى ۶ مگاهرتز بود و از تلويزيون‌هاى معمولى نيز مى‌شد استفاده کرد. وضع اين تصوير در اين سيستم تقريباً به شکل تلويزيون‌هاى سياه و سفيد و داراى ۵۲۵ خط آمريکائى بود. مجموعه اين دوربين گيرنده شامل سه دوربين گيرنده رنگ بود. تصوير در ابتدا براى يکى از رنگ‌هاى اصلى (سبز - قرمز - آبي) ساخته شده بود. تصوير در ابتدا از عدسى اصلى دوربين وارد مى‌شد و توسط سه آئينه که هر کدام با زواياى خاص طراحى شده بودند تصوير را منتقل مى‌کردند. تصوير اول توسط يک آئينه نيم آئينه‌اى بر روى يک لامپ R-M1 يا قرمز و انعکاس تصوير دوم توسط همين آئينه M1 منعکس شده و توسط آئينه M2 يا °۹۰ درجه منعکس و بر روى لامپ حساس G يا سبز مى‌افتد تصوير سوم از آئينه M1 آئينه M3 يا°۹۰ درجه انعکاس براى لامپ B يا آبى قرار مى‌گيرد. اين سه تصوير از سه فيلتر R.G.B يا (سبز - قرمز - آبي) جهت تفکيک رنگى مى‌گذرد و صفحه رنگى را به سه رنگ تفکيک مى‌کند. هر يک از تصويرها بر روى يک صفحه کوچک حساس نقش مى‌بندد و توسط پرتو الکترونى از چپ به راست در خط افقى خط به خط از بالا تا پائين (مرور) مى‌شود. در اثر پديده فتوالکتريک اين تغييرات مقدار نور براى هر نقطه در تصوير به سيگنال‌هاى الکتريکى تبديل و خارج مى‌شوند و در بخش تقويت امواج مودوله شده و همراه با صدا از آنتن در فضا منتشر مى‌شود.

در سوى ديگر آنتن گيرنده امواج دريافت شده را به دستگاه گيرنده منتقل مى‌کند. در گيرنده اين امواج پس از تفکيک فرکانس‌هاى رنگ و صدا علائم تصوير را جدا کرده و آن را به نوسان سازهاى افقى و قائم وارد مى‌سازد تا جريان‌هاى لازم براى اشعه کاتُدى سه لامپ تصوير فراهم آورد. علامت تصويرى سه رنگ، پس از تقويت‌هاى لازم سه مؤلفه رنگى را به‌وجود مى‌آورد سه تصوير توسط لامپ‌هاى سه‌گانه بر روى صفحه فسفرسانس تلويزيون مى‌افتد و با هم ترکيب مى‌شوند و به‌صورت يک تصوير تمام رنگى همانند صفحه اوليه پديد مى‌آيد. اين تلويزيون انتشارات و فرکانس‌هاى تصوير سياه و سفيد را هم دريافت مى‌کند.