رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت

رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت		تواضعی که به ابرو کنند، کرد و گذشت
نوازشم به جواب سلام اگر چه نداد		تبسمی ز لب نوشخند کرد و گذشت
به جذبه‌ی نگهی کز پیش کشان می‌برد		چه صیدها که اسیر کمند کرد و گذشت
کرشمه‌ای که جنون آورد تعقل آن		بلای دانش سد هوشمند کرد و گذشت
یکی قبول نکرد از هزار تحفه‌ی جان		بهانه غمزه‌ی مشکل پسند کرد و گذشت
که بود این ، که ز چشم بدش گزند مباد		که جان بر آتش شوقم سپند کرد و گذشت
رسید و باز به اندک ترحمی وحشی		زبان شکوه به کام تو بند کرد و گذشت