طبقه‌بندی تشنج

براى تشخيص، درمان و پيش‌آگهي، طبقه‌بندى صحيح تشنج ضرورى است. تشنج‌هاى پارشيال (يا موضعي) از ناحيه موضعى در کورتکس منشاء مى‌گيرند. در تشنج‌هاى جنراليزه نواحى منتشرى از مغز به‌طور دو طرفه و قرينه درگير است. تشنج‌هاى پارشيال ساده هوشيارى را مختل نمى‌کنند و مى‌توانند علائم حرکتي، حسي، اتونوم يا روانى داشته باشند. تشنج‌هاى پارشيال کمپلکس اختلال هوشيارى همراه با اتوماتيسم (باز و بسته کردن لب‌ها، جويدن، راه رفتن بى‌هدف يا فعاليت‌هاى حرکتى پيچيده‌ ديگر) دارند.

تشنج‌هاى جنراليزه به‌طور اوليه يا بر اثر جنراليزه شدن ثانويه تشنج‌هاى پارشيال روى مى‌دهند. تشنج‌هاى تونيک - کلونيک (گراندمال) موجب فقدان ناگهانى هوشياري، فقدان کنترل موقعيت، انقباض تونيک عضلات مى‌شوند - که باعث قفل شدن دندان‌ها و ريجيديتى عضلات در حالت اکستند مى‌شود (فاز تونيک). به‌دنبال آن پرش‌هاى عضلانى ريتميک روى مى‌دهد (فاز کلونيک). امکان گاز گرفتن زبان و بى‌اختيارى دفعى در طى تشنج وجود دارد. برگشت هوشيارى به‌طور تيپيک تدريجى و در عرض چند دقيقه تا چند ساعت است. سردرد و گيجى از پديده‌هاى شايع پس از حمله هستند. در تشنج‌هاى ابسانس (پتى‌مال) بدون از دست رفتن کنترل موقعيت، هوشيارى فرد دچار اختلال ناگهانى و جزئى مى‌شود.حمله به‌ندرت بيش از ۱۰-۵ ثانيه طول مى‌شود ولى مى‌تواند چندين بار در روز تکرار شود. علائم خفيف حرکتى شايع هستند. در حالى‌که اتوماتيسم پيچيده و فعاليت کلونيک وجود ندارد. انواع ديگر تشنج‌هاى جنراليزه عبارتند از: آبسانس غير تيپيک، اسپاسم شيرخوارگى و تشنج‌هاى تونيک، آتونيک و ميوکلونيک.