|
|
اشکال مختلف مشارکت دولت در ادارهٔ امور جهانگردى
|
|
| دولت بايد شرابط و چارچوب‌هاى لازم را براى بهره‌برداري، توسعه و موفقيت جهانگردى ايجاد کند.
|
|
| اين مسئوليت مستقيم دولتى است که سياست‌هاى خاص اين بخش را طراحى مى‌کند. البته مى‌توان بخشى از عمليات اجراء اين سياست‌ها را به شکل مستقل به سازمانى که نمايندهٔ اين بخش (به‌عنوان يک مجموعهٔ مکمل) باشد، محول نمود. هنگامى‌که دولت مايل است امور زير انجام شود، ممکن است چنين مجموعه‌اى را ايجاد کند:
|
|
| ـ مشارکت فعال و کامل صنعت را در فرآيند تصميم‌گيرى تضمين کند.
|
|
| ـ از بهترين تخصص فنى موجود استفاده کند.
|
|
| ـ تصميم‌گيرى فارغ از تعلل‌ها و بى‌تفاوتى‌هاى ادارى دولتى باشد.
|
|
| ـ مسئوليت تصميم‌گيرى را به بخش جهانگردى به‌عنوان يک مجموعهٔ کلى محول کند.
|
|
| ـ شفافيت بيشتر در امر تصميم‌گيرى ايجاد کند.
|
|
| دولت نقش مديريت کلان را عهده‌دار شده و شکل مناسب سازمانى را براى دستگاه متولّى امور جهانگردى خود انتخاب مى‌کند. دولت ممکن است در حالى‌که ديگر وظايف را تقسيم مى‌کند، امر سياستگذارى را نيز از اجراء آن سياست‌ها جدا کند.
|
|
| بنابراين دستگاه مذکور کليه شعبه‌ها و سطوح دولت را پوشش مى‌دهد و ممکن است فقط به يک سازمان محدود نشود. اين مفهوم جايگزين ايدهٔ سنتى‌تر سازمان ملى جهانگردى (NTD) مى‌شود.
|
|
| سابقاً سازمان ملى جهانگردى معمولاً مفهومى محدودتر را دربر مى‌گرفت و عمدتاً بر روى بازاريابى داخلى و بين‌المللي، تهيه و تنظيم آمار جهانگردى و چند فعاليت تنظيم‌کنندهٔ ديگر متمرکز مى‌شد.
|
|
| در عمل، شکل و ماهيت دستگاه دولتى متولّى امور جهانگردي، از وزارتخانه‌اى در دولت مرکزى گرفته تا شرکت‌ها يا انجمن‌هاى توسعهٔ جهانگردى با قدرت مستقل، و تا دفترهاى جهانگردى شهرى و استاني، متنوع و متفاوت است، آنچه تأسيس مى‌شود، يک چارچوب جامع سازمانى است که قادر به فعاليتى باثبات است و در عين حال همه نيازها را به شکلى رضايت‌بخش تأمين مى‌کند.
|
|
| دولت، شکلى را براى اداره امور جهانگردى انتخاب مى‌کند که از ديدگاه خود براى ايفاء نقش‌هاى مورد نياز زير، بهترين و مناسب‌ترين باشد:
|
|
| - اختصاص وزارتخانه‌اى کامل به امر جهانگردي. کارکنان و مديريت اين وزارتخانه از سوى دولت تأمين مى‌شود، اما شامل اينواع مختلف گروه‌هاى مشاوره‌اى و مشورتى است.
|
|
| - اختصاص بخشى از يک وزارتخانه. يک وزارتخانه ممکن است از چند بخش تشکيل شده باشد و جهانگردى با حوزه‌هائى نظير هوانوردى شهري، فرهنگ، اطلاعات و رسانه‌ها پيوند بخورد.
|
|
| - يک سازمان غيردولتى نيمه‌مستقل (QUANGO - Quasi autonomous non، governmental organization) که دولت تأسيس کنند، اما از ميزان خودمختارى بالائى برخوردار باشد. اين سازمان اغلب شکل يک مجمع قانونى (Statutory board) را به‌خود مى‌گيرد؛ مجمعى که از سوى قوهٔ مقننه (Legislation - مجلس) براى اجراء اهداف بيان‌شده، تأسيس شده است.
|
|
|
|
| دستگاه دولتى متولّى امور جهانگردى معمولاً شامل سطوح مختلفى مى‌شود که عبارتند از: سطوح ملي، منطقه‌اي، حوزه‌اى يا شهري. بايد اين نياز را در سراسر کشور بررسي، و به شکلى مؤثر هماهنگ کرد.
|
|
| تمرکززدائى در بسيارى کشورها به مقامات دولت محلى و منطقه‌اي، در مورد بسيارى تصميم‌هاى توسعه‌اي، اختيار و خودمختارى بخشيده است.
|
|
| بسيارى از نيازها و مشکلات منطقه‌اى و شهرى و مناطق دوردست، فقط توسط مقامات مسئول و مردم اين مناطق کاملاً درک مى‌شوند. اين‌گونه نيازها را فقط از طريق همکارى با دولت محلى مى‌توان مورد تحقيق و بررسى قرارداد. در حالى‌که سياست توسعهٔ جهانگردى در سطح ملى مورد توافق قرار مى‌گيرد. دستگاه دولتى متولّى امور جهانگردى بايد رهنمودها و مشاوره‌هاى لازم را در اختيار سطوح منطقه‌اى و ديگر سطوح حکومت قرار دهد.
|
|
| برنامه‌ريزى اجتماعى و اقتصادى در تمام ابعاد آن 'بين‌بخشي' است و در همهٔ سطوح دولت عمل مى‌کند. بايد پيشنهادهاى ارائه‌شده در مورد راهبرد و برنامه‌هاى توسعهٔ جهانگردى مربوط در جلسه‌اى با حضور مقامات محلى و منطقه‌اى و کارکنان آنها مورد بررسى قرار گيرد. همکارى و توافق آنها ضرورى است.
|
|
| مشارکت دادن کارکنان کليدى و فعال در حوزه‌هاى مختلف جهانگردى در سطوح يک منطقه و ديگر مقامات مسئول بسيار مهم مى‌باشد. اين کارکنان هستند که کل را آغاز مى‌کنند و همهٔ اعمال بعدى و طرح‌هاى نتيجه‌بخش را پيگيرى مى‌کنند.
|
|
| در سطح ملى نقش سازمان تعيين‌شده از سوى دولت جهت اداره امور جهانگردي، جمع‌آورى ديدگاه‌ها از اطراف کشور و تبديل و توسعهٔ آنها به شکل چارچوبى منطقى و جامع است. در اين مسير سياست‌ها و استراتژى‌ها از طريق روش پائين ـ بالا تدوين، و سپس به پائين برگشت داده مى‌شوند. اين عمل موجب مى‌شود که کليهٔ افراد کليدى در هر دو سطح بالا و پائين از جريان امور آگاه‌شده خود را با آنها هماهنگ سازند.
|
|
| دولت مرکزى با مشورت‌ها و بررسى‌هاى گسترده، توسعهٔ چارچوب‌هاى راهبردى و سياستى را هماهنگ مى‌کند. سپس مقامات محلى و منطقه‌اى اهداف خود را با بهره‌گيرى از کمک، مساعدت و مشاوره متخصصان مستقر در مرکز طراحى و تدوين مى‌کنند. اين‌کار ار از طريق همکارى نزديک با کليه شرکت‌ها و مجموعه‌هاى علاقه‌مند محلي؛ جامعه؛ مؤسسات و سازمان‌هاى ديگر و بخش خصوصى انجام مى‌دهند.
|
