پروکتیت ناشی از پرتوتابی

قرارگرفتن در معرض راديم، 60Co و اشعهٔ X در حين درمان ضايعات بدخيم لگن، به‌ويژه سرطان گردن رحم، رحم، مثانه، و پروستات مى‌تواند باعث واکنش در رودهٔ مجاور شود. مخاط رکتوم نسبت به پرتوتابى به‌مراتب حساس‌تر از مخاط سالم واژن است.

در هفته‌هاى اول پس از تماس، پروکتوسيگموئيدوسکوپى مخاطى قرمز و ادماتو را نشان مى‌دهد که با تروماى ناچيز به‌سادگى خونريزى مى‌کند. بعداً اين ضايعه سفت و سپس مسطح، رنگ‌پريده و آتروفيک مى‌شود و تلانژکتازى‌هاى پايدار در آن شکل مى‌گيرند. تنگى ممکن است طى چند ماه تا چند سال پس از درمان رخ ندهد.

از قرارگرفتن مستقيم مثانه، روده، و حالب‌ها در معرض اشعه بايد تا حدامکان پرهيز شود.

نشانه‌هاى مربوط به پروکتيک ناشى از پرتوتابى شامل خونريزي، افزايش دفع مدفوع شل و تحريک‌کننده، اسپاسم، و بى‌اختيارى مدفوع هستند. درمان بستگى به‌شدت نشانه‌ها و مدت زمانى‌که از شروع پرتوتابى گذشته دارد. نشانه‌هائى که به‌زودى پس از شروع پرتوتابى رخ مى‌دهند ممکن است گذرا و نيازى به درمان نداشته باشند. تزريق هيدروکورتيزون به‌صورت تنقيه يا شياف به درون رکتوم ممکن است براى نشانه‌هاى شديدتر مؤثر باشد.