انواع فتق‌ها

فتق خارجى عبارت است از بيرون‌زدگى غيرطبيعى يک بافت داخل شکمى از درون يک نقص فاسيائى در ديوارهٔ شکم. تقريباً ۷۵% فتق‌ها در کشالهٔ ران رخ مى‌دهند. عموماً، تودهٔ فتقى از بافت‌هاى پوشاننده (پوست، بافت‌هاى زيرپوستي، و غيره)، يک کيسهٔ صفاقى و احشاء درون آن تشکيل مى‌شود. به‌خصوص اگر گردن کيسه در جائى‌که از شکم بيرون مى‌آيد تنگ باشد، روده‌اى که به‌درون فتق بيرون زده است، ممکن است مسدود و دچار خفگى (استرانگولاسيون) شود. اگر فتق سريعاً ترميم نشود، نقص ممکن است بزرگ و ترميم جراحى آن پيچيده‌تر شود. درمان قطعى فتق، ترميم جراحى زودهنگام است.

فتق قابل جاانداختن (reducible) فتقى است که در آن محتويات کيسه، زمانى که بيمار بخوابد، خودبه‌خود يا با فشار دست به‌درون شکم برمى‌گردد.

فتق غيرقابل جا انداختن (گيرافتاده) ([irreducible [incarcerated) فتقى است که محتويات آن را نمى‌توان به‌درون شکم بازگرداند، معمولاً به اين علت که در دام گردن باريک گير مى‌کنند. اصطلاح گيرافتادن (incarceration) به‌معناى انسداد، التهاب، يا ايسکمى اندام‌هاى دچار فتق نيست، گرچه براى رخ‌دادن انسداد يا استرانگولاسيون، گيرافتادن ضرورى است.

اگرچه ممکن است مجراى رودهٔ درون کيسهٔ فتق مسدود شود، ممکن است در آغاز هيچ مشکلى براى خونرسانى پيش نيايد. اختلال خونرسانى به محتويات کيسه (مثلاً امنتوم يا روده) باعث ايجاد خفگى (استرانگولاسيون) فتق مى‌شود، که در آن گانگرن کيسه و محتويات آن رخ داده است. بروز استرانگولاسيون در فتق‌هاى رانى بيش از فتق‌هاى مغبنى (اينگوينال) است، ولى ممکن است در ديگر فتق‌ها نيز رخ دهد.

يک نوع ناشايع و خطرناک فتق، فتق ريشتر زمانى رخ مى‌دهد که تنها بخشى از محيط روده در نقص فاسيائى گير مى‌افتد يا دچار خفگى مى‌شود. فتق ريشتر دچار استرانگولاسيون ممکن است خودبه‌خود جا بى‌افتد و قطعهٔ گانگرنهٔ روده در زمان عمل ناديده گرفته شود. متعاقب آن ممکن است روده سوراخ و منجر به پريتونيت شود.