تأثیر سن، جنس، شغل و موقعیت اجتماعی

بيمارى در هر سنى ممکن است حادث گردد، ولى حداکثر شيوع سنى آن در بزرگسالان جوان مى‌باشد. به ‌طورى که در مناطق بومي، بروز سنى بيمارى در سنين ۲۰ تا ۳۵ سالگي، به اوج مى‌رسد. شايان ذکر است که حداکثر شيوع سني، در نوع توبرکولوئيد، حدود ۵ تا ۱۹ سال است و کودکان، کمتر دچار جذام لپروماتو مى‌شوند. در بعضى از نژادها بروز جذام، در مردان، بيشتر از زنان است و شکل لپروماتوز بيمارى در مردان، دو برابر زنان عارض مى‌گردد و تأثير فقر، در بروز آن به اثبات رسيده است. شايان ذکر است که حساسيت نژادي، نسبت به جذام، به‌ علت آنکه اين عامل را نمى‌توان از ديگر عوامل مجزا نمود، در عمل غيرممکن مى‌باشد و اگر جذام در منطقه‌اى شايع‌تر است به ‌علت دخالت عوامل بيولوژيک، اقتصادى و اجتماعى و ارتباطى به منشاء نژادى و قومي، ندارد.

بر اساس مطالعه‌اى که در سال ۱۳۷۱ در ايران صورت گرفته است، جمعيت افراد کمتر از ۲۰ ساله و بيش از ۶۰ ساله مبتلا به جذام، در آسايشگاه‌ها، بيشتر از ديگر گروه‌هاى سنى بوده، تعداد مردان به مراتب بيشتر از زنان، ذکر شده است. حدود %۹۶ آنان را روستائيان و بقيه را بيماران شهرى تشکيل مى‌داده‌اند. از نظر توزيع شغلي، اکثريت جذاميان ايران را کشاورزان تشکيل مى‌دهند، ولى در بين آنها کارمند، مهندس، کارگر کارخانه و رستوران و غيره نيز به ‌چشم مى‌خورد.