| برخلاف اين باور که باردارى يک دوران همراه با حالت ضعف و سستى مى‌باشد، مطالعات نشان داده‌اند که تغييرات فيزيولوژيک در اوايل باردارى مى‌تواند نمايش ورزشى را بهبود بخشد. بازده قلبي، حجم کل خون، ظرفيت حمل اکسيژن و عملکرد ريه، به همراه هورمون‌هاى آنابوليک، همگى در دوران باردارى افزايش مى‌يابد. در حقيقت شايعه‌اى بر سر زبان‌ها است که بعضى از ورزشکاران ورزيده قبل از مسابقه يا رقابت باردار مى‌شوند تا نمايش ورزشى را بهبود بخشند. يکى از مواردى که متخصصين تغذيه يا رژيم‌شناسان ورزشى به‌طور مکرر با آن برخورد دارند، با ورزشکاران زن حرفه‌اى و غير حرفه‌اى بوده که قصد دارند که برنامهٔ تمرينى خود را در طى دوران باردارى و شيردهى ادامه دهند. انجام ورزش‌هاى نسبتاً سخت با رعايت احتياط تا سه ماههٔ سوم که در آن افزايش وزن و اجراء تمرينات تحمل وزن يا ورزش‌هاى وزنى را مشکل مى‌سازد و يا در بعضى از ورزش‌ها که از نظر فيزيکى قابل اجراء نبوده امکان‌پذير مى‌باشد. نياز به بعضى مواد مغذى در ورزشکاران باردار پيش از زنان باردار غير ورزشکار مى‌باشد. وضعيت تغذيه‌اى ورزشکار درست قبل از باردارى مى‌تواند يک شاخص مهم برآورد نيازهاى تغذى‌اى در طى باردارى و نياز به مکمل‌هاى ويتامينى يا عناصر باشد. دوران شيردهى نيز وضعيت مشابهى دارد که نياز به بررسى دارد.
|
|
|
|
|
|
| در جوامع غربى غالباً ورزشکاران پس از تمرينات يا رقابت به‌طور گروهى به‌دور هم جمع شده و معمولاً الکل مصرف مى‌کنند. مصرف الکل براى زنان باردار و يا زنانى که قصد باردار شدن دارند به هيچ وجه توصيه نمى‌شود، زيرا خطر اثرات کشندهٔ الکل و سندرم کشندهٔ الکل را در بردارد.
|
|
| الکل مى‌تواند باعث دى‌هيدراسيون و استرس گرما شود زيرا رهاسازى هورمون آنتى‌ديورتيک (ADH) را کاهش داده و منجر به دفع مقادير زيادى آب از طريق کليه‌ها مى‌شود. اجتناب کامل الکل در طى باردارى و شيردهى توصيه شده است.
|
|
|
|
| بروز مکرر و شديد هيپرترمي، به‌خصوص در طى سه ماههٔ اول باردارى مى‌تواند به‌طور معکوس بر رشد جنين تأثير بگذارد. فعاليت متوسط در مدت کوتاه مسئلهٔ خاصى ندارد. يک افزايش در حرارت بدن مادر به مقدار ۲-۱ سانتى‌گراد، به‌نظر نمى‌رسد که تأثيرى بر رشد جنين بگذارد.
|
|
| مطالعات حيوانى در وضعيت هيپوترمى شديد طولانى نقص‌هاى بسيارى را در رشد فرزندان به‌همراه داشت. اما هنوز، مطالعهٔ مشابهى بر انسان انجام نگرفته است؛ و با اين وجود، هيپرترمى و همچنين دى‌هيدراسيون به‌عنوان يک خطر بالقوه براى رشد جنين مطرح مى‌شود، و از فعاليت در هواى گرم بايستى پرهيز شود. پرهيز از دى‌هيدراسيون و استرس گرمائى در طى فعاليت براى ورزشکار باردار که به فعاليت هوازى و پُرتلاش مشغول هستند بسيار اساسى مى‌باشد. دريافت مايعات قبل، حين و بعد از فعاليت هميشه بايستى در نظر گرفته شود.
|
|
|
|
| اکثر پژوهش‌ها بر نقش و تأثير فعاليت بر سلامت کودک در جنين در مقايسه با سلامت مادر تمرکز يافته است. از سال‌هاى ۱۹۵۰ نشان داده شده است که برقرارى جريان خون به رحم در طى فعاليت ناپديد مى‌گردد. اثرى که اين مسئله بر جنين دارد هنوز شناخته شده نيست. بسيارى از مطالعات نشان مى‌دهند که پاسخ کودک به فعاليت مادر به‌صورت افزايش ضربان قلب مى‌باشد. يک پيامد مخرب ناشى از ضربان افزايش يافته جنينى در نوزاد مشاهده نشده است. اگرچه مطالعات بر روى حيوانات آزمايشگاهى اشاره دارد که پى‌آمد زايمانى تحت تأثير فعاليت فيزيکى قدرتى قرار مى‌گيرد، مشکل است که بتوان اين يافته‌ها را به زنان باردار سالم که در برنامه‌هاى آمادگى جسمانى داوطلبى شرکت مى‌کنند تعميم داد.
|
|
| در حقيقت، مطالعات انسانى پيشنهاد مى‌کند که فعاليت انفرادى تجويز شده و مشاوره تغذيه‌اى مى‌تواند نتايج مثبت باردارى در بر داشته باشد. اگر شدت يا مدت فعاليت اضافى باشد، سلامت جنين در اينجا مطرح مى‌شود. از طرفي، اگر کيفيت يا کميّت ناکافى باشد، هيچ اثر مفيدى مشاهده نخواهد شد. اين اهداف مباحثه‌اى با عدم موافقت‌هاى بسيارى از طرف مقامات آمادگى جسمانى در ارتباط با دامنهٔ بهينه براى شدت فعاليت هوازى (نشان داده شده توسط ضربان قلب) و مدت فعاليت روبرو شده است.
|
