ورزشکاران دیابتی

يک فرد مبتلاء به ديابت نوع I يا II مى‌تواند يک ورزشکار نخبه گردد و در سطوح بالاى شدت و استقامت تمرينات خود را دنبال کند. براى افراد داراى ديابت نوع I، سطح انسولين ممکن است در طى فعاليت کاهش نيابد، لذا دوز انسولين، زمان تزريق يا دريافت غذاى آنها را مى‌توان تنظيم نمود. در افراد نوع II مى‌توان با استفاده از مواد هيپوگليسميک خوراکى و دريافت غذا اين تنظيم‌ها را انجام داد که اين تنظيم‌ها براساس نوع، شدت و مدت تمرينات متغير خواهد بود.

با توجه به اينکه هيپوگليسمى شايع‌ترين مشکل ورزشکاران داراى ديابت نوع I مى‌باشد، ورزش‌هاى مشخص نظير شيرجه در آب، اتومبيل‌رانى و پاروزنى براى مثال متناقض مى‌باشند. به ورزشکاران ديابتى نوع I درگير با ورزش‌هاى استقامتى توصيه مى‌شود که به‌همراه افرادى آشنا به شناسائي، تشخيص و درمان هيپوگليسمى به فعاليت ورزشى خود ادامه دهند. پايش منظم سطح قند خون حياتى مى‌باشد، زيرا فردى که از انسولين استفاده مى‌کند بايستى پاسخ فيزيولوژيک خود به فعاليت را در تمرينات و مسابقات درک نمايد.