کار جهان نگر که جفای که می‌کشم

کار جهان نگر که جفای که می‌کشم		دل را به پیش عهد وفای که می‌کشم
این نعره‌های گرم ز عشق که می‌زنم		این آه‌های سرد برای که می‌کشم
بهر رضای دوست ز دشمن جفا کشند		چون دوست نیست بهر رضای که می‌کشم
دل در هوای او ز جهانی کرانه کرد		آخر نگویدم که هوای که می‌کشم
ای روزگار عافیت آخر کجا شدی		باری بیا ببین که برای که می‌کشم
شهریست انوری و شب و روز این غزل		کار جهان نگر که جفای که می‌کشم