کودکی داشتم خراباتی

کودکی داشتم خراباتی		می کش و کمزن و خرافاتی
پارسا شد ز بخت و دولت من		پارسایی شگرف و طاماتی
شیوه‌ی خمر و قمر و رمز مدام		صفتی بود مرورا ذاتی
آنکه والتین ز بر ندانستی		همچو بلخیر گشت هیهاتی
خوانده از بر همیشه چو الحمد		عدد سوره‌ی لباساتی
گوید امروز بر من از سر زهد		مثل و نکته‌ی اشاراتی
دوش گفتم ورا که ای دل و جان		مر مرا مایه‌ی مباهاتی
گر چه مستور و پارسا شده‌ای		واصل هر گونه‌ی کراماتی
گر یکی بوسه خواهم از تو دهی؟		گفت: لا والله ای خراباتی
ای سنایی کما ترید خوشست		دل به قسمت بنه کمایاتی