تا به دام عشق او آویختیم

تا به دام عشق او آویختیم		جان و دل را فتنه‌ها انگیختیم
دل چو در گرداب عشقش اوفتاد		تن فرو دادیم و در نگریختیم
بس که اندر وادی سودای او		خون دل با خاک ره آمیختیم
خاک پای او به نوک برگ چشم		گاه می‌رفتیم و گه می‌بیختیم
چون نیامد بر سر غربیل هیچ		پای در گل خاک بر سر ریختیم
گرچه ما زیرک ترین مرغی بدیم		لیک در دامش به حلق آویختیم
همچو عطاری ز شوق روی او		صورتش با روی جان انگیختیم