بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش

بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش		درمانده‌ایم عاجز و حیران به کار خویش
از روزگار هیچ مرادی نیافتیم		آزرده‌ایم لاجرم از روزگار خویش
نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار		خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش
یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق		در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش
از بهر آنکه میزند آبی بر آتشم		منت پذیرم از مژه‌ی سیل‌بار خویش
دیوانه دل به عشق سپارد عبیدوار		عاقل به دست دل ندهد اختیار خویش