قابلیت جوانه زدن (germinability)، و حیات بذر (Viability)

بذور قبل و يا هنگام جدا شدن از گياه مادرى داراى حيات مى‌باشند. اما داراى قابليت جوانه زدن نيستند (يعنى تحت شرايط مناسب نمى‌توانند به‌سرعت جوانه بزنند). بذرهاى بعضى از گونه‌هاى در حال خواب بوده و فقط زمانى قابليت جوانه‌زني، را به‌دست مى‌آورند که در معرض شرايط به‌خصوصى قرار گيرند. بذرهاى گياهان زراعى حيات داشته ولى در حالت سکون (يعنى زنده‌اند ولى جوانه نمى‌زنند و علت آن هم نبودن شرايط محيطى مناسب مثل نبودن آب کافى يا درجه حرارت است) به‌سر برده و معمولاً وقتى از گياه مادرى جدا مى‌شوند، داراى قابليت جوانه زدن هستند. بذرهاى اغلب گونه‌هاى وحشى و پاره‌اى از گياهان علوفه‌اى در حالت خواب باقى مى‌مانند (يعنى حتى اگر شرايط محيطى مناسب باشد جوانه نمى‌زنند) بنابراين قابليت جوانه‌زدن و حيات ممکن است حتى به ميزان ۱۰۰% در جمعيت‌هاى مختلف متفاوت باشد. جوانه‌زنى موقعى رخ مى‌دهد که خواب بذر پايان يابد. بذر قبل از اتمام خواب حتى اگر داراى قابليت حيات و جوانه‌زنى باشد، جوانه نمى‌زند. آزمون‌هاى مطمئنى براى آزمايش قابليت جوانه‌زنى (آزمايش استاندارد جوانه‌زني، Standard germination test)، و قابليت حيات (آزمايش تترازوليوم، Tetrazolium test)، وجود دارد. به‌طورکلى با افزايش سن بذر، قابليت حيات کاهش و قابليت جوانه‌زدن افزايش مى‌يابد که علت اين امر طبيعى عوامل خواب در بذرها مى‌باشد.