پرتاب از بالای شانه

عمل پرتاب به شکل‌هاى مختلف انجام مى‌گيرد. پرتاب با دو دست از پائين (حرکت يا تاب دادن دست‌ها در فاصلهٔ بين دو پا انجام مى‌گيرد) و پرتاب با يک دست از پايين از جمله الگوهاى پرتاب معمول در کودکان است. ضمناً پرتاب از پهلو و پرتاب با هر دو دست از بالا نيز از جمله الگوهاى پرتابى هستند که کودکان کم سن و سال به‌کار مى‌روند. نوع پرتابى که استفاده مى‌شود به‌ويژه در کودکان، غالباً به اندازهٔ توپ بستگى دارد. آنچه در اين قسمت مورد توجه قرار دارد، پرتاب با يک دست از بالاى شانه است. اين شکل پرتاب بيشتر معمول است، هم در بازى‌ها بيشتر استفاده مى‌شود و هم در تحقيقات بيشتر از بقيه مورد توجه محققان قرار گرفته است. بسيارى از اصول مکانيکى مورد استفاده در پرتاب از بالاى شانه در ساير انواع پرتاب‌ها نيز کاربرد دارد.

محققان اغلب براى ارزيابى ميزان رشد الگوى پرتاب از مقياس‌هاى نتيجه‌گراى دقت، مسافت و سرعت توپ به‌عنوان معيار اندازه‌گيرى استفاده مى‌کنند. در هر صورت، استفاده از معيارهاى مبتنى بر نتيجهٔ مشکلاتى نيز به همراه دارد. محققان غالباً بايد روش‌هاى ارزيابى دقت را براى کودکان سنين مختلف تغيير دهند. بهتر است براى کودکان کم سن و سال‌تر هدف در فاصلهٔ کوتاه‌ترى قرار گيرد. در صورتى که تعيين هدف در فاصلهٔ کم براى کودکان بزرگتر ضمن اينکه کار را خيلى آسان مى‌کند، امکان کسب امتيازهاى بيشتر را افزايش مى‌دهد. بنابراين، محققان در اين مورد بايد با فاصلهٔ قرار گرفتن هدف را از پرتاب‌کننده بيشتر کنند، يا اندازهٔ هدف را کوچکتر کنند. ضمناً، عواملى چون اندازهٔ بدن و قدرت آن علاوه بر مهارت پرتاب در کسب نتيجه تأثير مى‌گذارند. دو کودک ممکن است از لحاظ پرتاب يکسان باشند اما يکى از آنها به‌دليل داشتن اندازه و قدرت بدنى بيشتر مى‌تواند شيء را به مسافت دورترى پرتاب کند. بالاخره اندازه‌گيرى سرعت توپ در لحظهٔ رها کردن نياز به وسايل ويژه‌اى دارد که به آسانى در دسترس نيست. بنابراين، مى‌توان گفت امتيازاتى که براساس نتيجه حاصل مى‌شود معيارهاى خوبى براى آگاهى از چگونگى پرتاب نيست. به همين دليل اجازه دهيد توجه خود را بر کيفيت الگوى پرتاب متمرکز کنيم.