مراتب رشدی برای پرتاب(۲)

عمل پاها در پرتاب و ضربه زدن با تمام نيرو:

- مرحلهٔ اول : بدون گام؛ کودک عمل پرتاب را با پاهاى ساکن انجام مى‌دهد.

- مرحلهٔ دوم : برداشتن گام به سمت پهلو با پاى موافق دست پرتاب؛ کودک با پاى موافق دست پرتاب، يک گام به پهلو مى‌گذارد.

- مرحلهٔ سوم : گام کوتاه با پاى مخالف؛ کودک با پاى مخالف دست پرتاب يک گام کوتاه برمى‌دارد.

- مرحلهٔ چهارم : گام بلند با پاى مخالف؛ کودک با پاى مخالف دست پرتاب يک گام بلند که در حدود نصف قد است، برمى‌دارد.

توجه:

تحقيقات ديگر صحت مراتب تکاملى حرکت تنه و مراتب تکاملى حرکت پرتاب از بالاى شانه را تائيد مى‌کند. البته اين تائيد به استثناء حرکت پرتابى دست به عقب در مرحلهٔ آمادگى انجام گرفته که توسط رابرتن (۱۹۸۳) براساس کار لانگن دورفر (۱۹۸۰) است. لانگن دورفر (۱۹۸۲) احساس مى‌کند که اجزاء بازو و ساعد براى ضربه زدن از بالاى شانه مناسب هستند. ضمناً فرضيهٔ ترتيب عمل پا توسط رابرتن (۱۹۸۳) براساس کار گروهى از محققان ديگر انجام گرفت. موارد فوق با کسب اجازه از رابرتن و هالورسون، ۱۹۸۴ به چاپ رسيده است.

در مرحلهٔ دوم، پرتاب‌کننده تنه را يک‌جا مى‌چرخاند؛ يعنى قسمت بالا و پايين تنه باهم به‌طور هم‌زمان مى‌چرخند يا قسمت بالاى تنه به‌طور مجزا و جداگانه مى‌چرخد. چرخش يک‌جاى تنه را در تصوير زير و در وضعيت‌هاى سوم و چهارم تصوير مشاهده مى‌کنيد. اغلب در تصاوير پرتاب‌کنندگان بيسبال مى‌توان عمل پيشرفتهٔ تنه يعنى چرخش متمايز قسمت‌هاى مختلف را ديد. در تصوير زير زمانى که پرتاب‌کننده چرخش قسمت پايين تنه را به جلو شروع کرده است، هنوز قسمت بالاى تنه را براى آمادگى بيشتر جهت پرتاب به عقب مى‌چرخاند. اين نوع چرخش را چرخش متمايز مى‌نامند، زيرا قسمت‌هاى مختلف تنه هر کدام در يک زمان مى‌چرخند.

به‌منظور تجزيه و تحليل حرکات پيچيدهٔ دست در پرتاب، ابتدا آن را در حرکت پرتابى به عقب مطالعه مى‌کنيم، سپس حرکات بازو و بالاخره حرکات ساعد را مورد بررسى قرار مى‌دهيم. يک پرتاب‌کنندهٔ ماهر اغلب حرکت پرتابى به عقب را انجام نمى‌دهد (تصوير زير). در مرحلهٔ بعد و در مراتب رشدى پرتاب‌کننده، مفصل‌هاى شانه و ساعد را به‌منظور آمادگى براى باز کردن ساعد خم مى‌کند، همان‌طور که در تصوير زير مشاهده مى‌شود. پرتاب دست به بالا و عقب يک مرحلهٔ آمادگى پيشرفته‌تر است، اما مطلوب‌ترين حرکت پرتابى به عقب، استفاده از الگوى قوسى و از سمت پائين به عقب است. پرتاب‌کننده‌اى که در تصوير زير مشاهده مى‌کنيد، چنين الگويى را به‌کار گرفته است.

يک پرتاب‌کننده مبتدى هم‌زمان با شروع حرکت پرتابى بازو به جلو براى پرتاب اغلب آن را در يک زاويهٔ مايل نسبت به خط شانه‌ها حرکت مى‌دهد؛ يعنى آرنج دست رو به سمت بالا يا پائين است. حرکت پيشرفته و مطلوب بازو، قرار دادن آن در سطح شانه‌ها و عمود بر تنه است (تصوير زير). حتى بازو ممکن است جلوتر از محيط تنه قرار گيرد. اين حرکت در نتيجهٔ از دست دادن قسمتى از اندازهٔ حرکتى است که پرتاب‌کننده از حرکت دادن منظم و مرتب قسمت‌هاى مختلف بدن براى يک پرتاب با تمام نيرو به‌دست آورده است. در پيشرفته‌ترين الگوى پرتاب، حرکت بازو با تأخير انجام مى‌‌گيرد؛ يعنى وقتى پرتاب‌کننده رو به جلو قرار گرفت، آرنج در داخل محيط بدن قرار دارد. (تصوير زير)