نب، نت

	نباشد آب و آتش را به‌هم ساز٭
		رک: آب و آتش با هم جمع نمى‌شوند
			٭ نباشم زين سپس من با تو همراز	...................... (اسعد گرگانى)
	نباشد دشمنِ دشمن به‌جز دوست (سنائى)
	نباشد رنگ بالاى سياهى٭
		رک: بالاتر از سياهى رنگى نيست
			٭ تو که کردى مرا آلوده در خون	............................ (باباطاهر)
	نباشد مار را بچه جز مار٭
		رک: از مار نزايد جز ماربچه
			٭ ......................	نيارد شاخ بد جز تخم بد بار (اسعد گرگانى)
	نباشد نور و ظلمت هر دو با هم (شبسترى)
	نباشد هيچ دردى چون جدائى٭
			٭ که را پيوند گيرد آشنائى	.......................(اسعد گرگانى)
	نبايد بستن اندر چيز و کس دل٭
		رک: غلام هست آنم که دل به کس ننهاد
			٭ ...........................	که دل برداشتن کارى است مشکل (سعدى)
	نبايد سخن گفت ناساخته
		رک: اول انديشه وآنگهى گفتار
	نَبَرد بند و قلاده شرفِ شير ژيان٭
		نظير: عار نايد شير را از سلسله
			٭ شير هم شر بوَد گرچه به زنجير بوَد	............... (فرّخى سيستانى)
	نَبَرد ره به قاف غير عقاب٭
			٭ پس بدين رمز هر کسى نبرد	.......................... (مولوى)
	نَبُرده و نخورده، گرفته درد گُرده! (عا).
		رک: نه خورده و نه برده، گرفته و درد گرده
	نبض تهيدست نگيرد طبيب٭
		نظير:
		بى زر بى‌پر است
		ـ هر که زر ندارد
		ـ واى بر آن کو درم ندارد و دينار (لامعى)
			٭ ............................	درد فقيران همه جا بى‌دواست (پروين اعتصامى)
	نبوَد خير در آن خانه که عصمت نبوَد٭
			٭ چون طهارت نبوَد کعبه و بتخانه يکى است	....................... (حافظ)
	نبوَد عيش چو معشوقه بوَد بوسه شمر٭
			٭ چه حديث است مرا بِهْ که شعارى نهم	.................(فرّخى سيستانى)
	نتابيده‌اش که اين صدا را دارد واى به تابيده‌اش!٭
			٭ براى اطلاع از ريشه و داستان اين مَثَل رجوع کنيد به داستان‌هاى امثال، تأليف اميرقلى امينى، صص ۴۲۶ و ۴۲۷.
	نترشاند جز به يک منوال	تخت سلطان و تختهٔ غسّال (اوحدى)
	نترسم ديگر از ياران که افتادم به دريائى (سعدى)
		رک: غرقه در بحر چه انديشه کند طوفان را
	نَتوان به آسمان زِ رَهِ نردبان رسيد ٭
		نظير: با نردبان به آسمان نتوان رفت
			٭ نتوان گزارد حقِّ ثنايِ ملک به شعر	.....................(کمال اسمعيل)
	نتوان به گريه شست خط سرنوشت را (صائب)
		نظير:
		تقدير را تدبير نمى‌توان کرد
		ـ تدبير کجا علاج تقدير کند (مهدى اصفهانى)
	نتوان پسِ مرده رفت در گور٭
		نظير: رو تا قيامت ايدر زارى کن	کى مرده را به زارى باز آرى (رودکى)
			٭ با آنکه کنند ناله و شور	................. (اميرخسرو دهلوى)
	نتوان جستن از قضا و قدر (عنصرى)
		رک: از قضا نمى‌توان گريخت
	نتوان ديو را به راه آورد	سرِ ديوانه در کلاه آورد (اوحدى)
		رک: تربيت نااهل را چون گردکان بر گنبد است
	نتوان شد به آسمان به رسن (عنصرى)
		رک: 'باد به چنبر نتوان بست' و 'با نردبان به آسمان نتوان رفت'
	نتوان کرد طرف پُر را پُر٭
		نظير: ديزى دو سير و نيمى را پنج سير گوشت بريزى سر مى‌رود
			٭ بنده کى گردد آنکه باشد حُرّ	........................... (سنائى)
	نتوان نهفتن درد از طبيبان ٭
		رک: کس نکند درد نهان از طبيب
			٭ ما درد پنهان با يار گفتيم	............................ (حافظ)
	نتوان يافت جوانى به خضاب (اديب)
		نظير:
		پير، بُر ناکجا شود به خضاب؟
		ـ ريش خود را همى خضاب کنى	خويشتن را همى عذاب کنى (رودکى)
		ـ موى گيرم سيه کنى به خضاب	تارى ديده را چه خواهى کرد؟
		ـ تا کى برى عذاب و کنى ريش را خضاب؟