از تو بریدن صنما روی نیست

از تو بریدن صنما روی نیست		زانکه چو رویت به جهان روی نیست
تا تو ز کوی تو برون رفته‌ای		کوی تو گویی که همان کوی نیست
گرچه غمت کرد چو مویی مرا		فارغم از عشق تو یک موی نیست
روی ترا ماه نگویم از آنک		ماه چو آن عارض دلجوی نیست
زلف ترا مشک نخوانم از آنک		مشک بدان رنگ و بدان بوی نیست
چون لب تو باده‌ی خوش رنگ نه		چون رخ تو لاله‌ی خود روی نیست
زلف تو چوگان و دلم گوی اوست		کیست که چوگان ترا گوی نیست
طعنه‌ی بدگوی نباشد زیانش		هرکه ورا دلبر بدخوی نیست
انوری از خوی بد تست خوار		از سخن دشمن بدگوی نیست