سه خواهر الکن

زنى سه دختر دم‌بخت داشت اما هر سه دختر الکن بودند و نمى‌توانستند درست حرف بزنند. براى هر سه دختر خواستگار پيدا مى‌شود. مادر به آنها سفارش مى‌کند چون شما درست نمى‌توانيد حرف بزنيد، جلوى خواستگاران ساکت بمانيد. آنها هم قبول مى‌کنند.

خواستگاران مى‌آيند و دختران براى مهمانان دوغ مى‌برند. زمانى که مهمان‌ها و مادر دخترها مشغول صحبت بودند مگسى مى‌آيد و روى کاسه دوغ مى‌نشيند.

خواهر بزرگى حرف مادرش را از ياد مى‌برد و مى‌گويد: 'دو ... دو مگزينا' يعنى مگس روى دوغ نشسته.

خواهر وسطى که حرف مادر يادش بود ابروهايش را گره مى‌زند و به خواهر بزرگش تشر مى‌‌زند و با لکنت مى‌گويد 'مگر مادرجان نوگُفته گپ نو از نا' يعنى مگر مادر جان نگفته حرف نزنيد.

خواهر کوچکى طاقت نمى‌آورد و با لکنت مى‌گويد: 'الحمدالله کى من گب نزنا' يعنى الحمدالله که من حرف نزدم.

خواستگاران وقتى مى‌بينند دختران الکن هستند از جا بلند مى‌شوند و مى‌روند.

- سه خواهر

- قصه‌هاى مردم ص ۳۴۱

- انتخاب، تحليل، ويرايش: سيداحمد وکيليان

- نشر مرکز چاپ اول ۱۳۷۹

- به نقل از: فرهنگ افسانه‌هاى مردم ايران - جلد هفتم، على‌اشرف درويشيان - رضا خندان (مهابادي)، نشر کتاب و فرهنگ، چاپ اول ۱۳۸۰