جان را ستیزه‌ی تو ندارد نهایتی

جان را ستیزه‌ی تو ندارد نهایتی		خوبان جفا کنند ولی تا به غایتی
سنگین دلی، و گرنه چنین درد سینه سوز		در سینه‌ی تو نیز بکردی سرایتی
دارم شکایت از تو، ولی منع میکند		حسن وفا که: باز نمایم شکایتی
روی زمین چو قصه‌ی فرهاد کوهکن		پر شد حکایت من و شیرین حکایتی!
خود چیست کشتن چو منی؟ کاهلی ز تست		تا هر زمان مرا بنسوزی ولایتی
از گفت و گوی دشمن بسیار باک نیست		گر باشدم ز لطف تو اندک حمایتی
زان زلف کافرانه مرنج، اوحدی، دگر		کز کافری بدیع نباشد جنایتی