پی

	پيازِ آدم هرجائى کوته نمى‌بندد
		نظير:
		پياز غلطان بيخ نمى‌گيرد
		- يک جا همه جا، همه جا، هيچ جا
		- آدم هزار پيشه کم‌مايه مى‌شود
		- کم مايه بوَد هزار پيشه (اخگر)
		- ذوفن به جهان زدى فنون بِهْ (ايرج ميرزا)
		- يک در را بگير و محکم گير
		- سکونى به‌دست آور اى بى‌ثبات	که بر سنگ غلطان نرويد نبات (سعدى)
		- همه‌کاره هيچ‌کاره است
		- همه‌کاره بيکاره است.
	پياز غلطان بيخ نمى‌گيرد
		رک: پياز آدم هر جائى کوته نمى‌بندد
	پياز هم خودش را داخل ميوه‌ها کرده است
		نظير:
		تُرب هم جزء مرکّبات شده است
		- چغندر هم جزء ميوه‌ها شده است
		- پشکل هم داخل مويز شده است
		- اسب‌هاى طويلهٔ سلطان را نعل مى‌کردند سرگين گردان هم پايش را بلند کرد!
		- زر دوزها را خواستند، پالان‌دوزها هم راه افتادند گفتند: ما هم اهل بخيه‌ايم!
	پيامى است از مرگ موى سفيد٭
		نظير:
		سپيد گشتن مو ترجمان اين سخن است	که سر برآر ز خواب گران سپيده دميد (صدرات)
		- چون سياهى شد ز مو هشيار مى‌بايد شدن
			٭..............................	به بودن چه دارى تو چندان اميد (فردوسى)
	پيِ تقليد رفتن از کورى است (اوحدى)
	پيچ دهان زن هرز است
		رک: دهان زن چفت و بند ندارد
	پيچ دهان مردم هرز است
		رک: درِ دروازه را مى‌توان بست دهان مردم را نمى‌توان بست
	پيِ خر مرده مى‌گردد که نعلش را بکَند (عامیانه).
		نظير: پى گور کنده مى‌گردد که توش بخوابد
	پيداست که زين جرعه چه مستى خيزد٭
			٭ در ساغر عمر کار با جرعه فتاد	.......................... (از مرزبان‌نامه)
	پيران را تبى و زمستان را شبى
		نظير: اى دوست، گُلِ شکفته را بادى بس!
		رک: آدم آه است و دَم
	پيران را مداريد خوار تا همه گُل شويد، بى‌خار
		نظير: خدا هم از موى سفيد شرم مى‌کند
	پيراهن بعد از عروسى براى گَلِ منار خوب است!
		رک: قباى بعد از عيد براى گلِ منار خوب است
	پيراهنمان را که در يک آفتاب خشک نکرده‌اند (عامیانه).
		نظير: ناف ما را که با هم نبريده‌اند
	پير بُرنا کجا شود به خضاب (قطران)
		رک: نتوان يافت جوانى به خضاب
	پير پير است اگرچه شير باشد
	پير خر اگر بار نَبَرد راه به خانه بَرَد
	پير را به خر خريدن و جوان را به زن گرفتن مفرست
		رک: جوان را به زن گرفتن مفرست و پير را به خر خريدن
	پير را تعليم دادن مشکل است (اديب پيشاورى)
	پيرزن دستش به آلو نمى‌رسيد گفت: ترش است! ٭
		نظير:
		شغال پوزش به انگور نرسيد گفت: ترش است!
		- گربه دستش به دنبه نمى‌رسد مى‌گويد بو مى‌دهد!
		- اگر لوطى نگويد 'دنيا به گُنْدَمْ' دلش مى‌گَنْدَدْ' !
		رک: به کچل گفتند چرا زلف نمى‌گذارى؟ گفت من از اين قرتى‌گرى‌ها خوشم نمى‌آيد!
			٭ تمثل:
			که گفت پيره‌زن از ميوه مى‌کند پرهيز	دروغ گفت که دستش نمى‌رسد به درخت (سعدى)
	پيرزن نمود تا روز باراني!
		رک: احمدک مکتب نرفت روزى هم که رفت آدينه بود!
	پير شدى، مير نشدى
	پير کوزه مى‌سازد، مريدان دسته مى‌نهند
		رک: يکى مى‌بُرّد، يک مى‌دوزد
	پير مُردنى است و غريب رفتنى
	پير من خَس است، اعتقاد من بس است. آنچه مهم است اصل و خودِ اعتقاد است
	پير نمى‌پَرَد مريدها مى‌پرانند
	پيرها به هوس، جوان‌ها به قفس!
	پيرى است و فقر و دردسر و قرض و دردپاي٭
		نظير: عشق است و مفلسى و جوانى و نوبهار (حافظ)
			٭ اقتباس از اين شعر سلمان ساوجى:
			پيرى و فقر و دردسر و قرض و دردپاى	امروزه داده‌اند به هم هر چهار دست
	پيرى است و هزار عيب!
		نظير:
		پيرى به هزار عيب آراسته است
		- پيرى و صد عيب چنين گفته‌اند
		- اين هم از پيرى است.
	پيرى، الهى بميرى!
		عبارتى که پيران در شکايت از احوال خود و رنج پيرى بر زبان رانند
		نظير: تا نشوى پير ندانى که چيست تا نشوى همسالم خبر نمى‌شوى از حالم
	پيرى به تبى و زمستان به شبى
		رک: پيران را تبى و زمستان را شبى
	پيرى به هزار علّت آراسته است
		رک: پيرى است و هزار عيب
	پيرى که جوانى کند در هزيمت بوق زدن باشد (قابوس‌نامه)
		رک: سرِ پيرى معرکه‌گيرى
	پيرى ندارى پيرى بخر
		نظير:
		تيغ کهنه جوهر دارد
		- پشتِ خم خاصيت پربارى است
		- آنچه در آينه جوان بيند	پير در خشت خام آن بيند
	پيرى و صد عيب، چنين گفته‌اند٭
		رک: پيرى است و هزار عيب!
			٭ عيب جوانى نپذيرفته‌اند	............................. (نظامى)
	پيش آدم کور چه رنگ سياه چه رنگ بور
		مقایسه شود با: براى کور شب و روز يکى است
	پيش اجل، چه صاحبقران چه رضا کچل!
		نظير: مرگ شاه و گدا نمى‌شناسد
	پيش از آب پاتاوه وا مکن
		نظير: پيش از آب موزه مکش پيش از لقمه دهان باز مکن
	پيش از آب موزه مکش
		رک: پيش از آب پاتاوه وا مکن
	پيش از آخوند منبر مى‌رود
		نظير:
		پيش از مؤذن بر مناره مى‌رود
		- پيش از عيد به مصلّى مى‌رود
		- پيش از استاد دکّان گرم مى‌کند
	پيش از اجل به گور نمى‌توان رفت٭
		نظير: پيش از اجل کسى نمى‌ميرد
			٭ نظامى گويد:
			چه سود است مُردن نشايد به زور	که پيش از اجل رفت نتوان به گور
	پيش از اجل کسى نمى‌ميرد
		رک: پيش از اجل به گور نمى‌توان رفت
	پيش از استاد دکّان گرم مى‌کند
		رک: پيش از آخوند منبر مى‌رود