فشار خون بالا

هيپرتانسيون بدين صورت تعريف مى‌شود که فشار خون سيستولى به‌طور مداوم بالاى ۱۴۰ ميلى‌متر جيوه و فشار خون دياستولى به‌صورت پايدار بيش از ۹۰ ميلى‌متر جيوه باشد.

به‌طور معمول نشانه‌اى وجود ندارد. با اينکه ممکن است سردرد، سرگيجه، اختلالات ديد، درد قفسهٔ سينه، کوتاهى تنفس و خونريزى از بينى را تجربه کنيد.

- طبقه‌بندى بيمارى:

هيپرتانسيون به دو رده تقسيم مى‌گردد:

اوليه و ثانويه. در ميان مبتلايان هيپرتانسيون ۹۵% موارد داراى فشار خون اوليه يا اساسى (Essential) مى‌باشند، که به معناى نامشخص بودن علت هيپرتانسيون است. ۵% باقى‌مانده دچار هيپرتانسيون ثانويه در اثر اختلالات غدد يا کليه مى‌باشند.

- عوامل خطر:

مى‌توان گفت هيپرتانسيون در جوامعى که دريافت کلريد سديم در رژيم غذائى آنها بسيار کم است، وجود ندارد. به‌نظر مى‌رسد که دريافت کلريد سديم افزون بر آنچه جهت حفظ سلامتى مورد نياز مى‌باشد، براى تظاهر هيپرتانسيون لازم است، ولى کافى نيست. عوامل ديگرى به‌وضوح براى ايجاد هيپرتانسيون ضرورى هستند، چرا که اکثر ما مى‌توانيم بدون ايجاد هيپرتانسيون يک غذاى پُرنمک را بخوريم. عوامل ژنتيکى و چاقى در اين مورد نقش مهمى را ايفاء مى‌کنند. وجود هيپرتانسيون در يکى از اعضاء درجه اول خانواده بر خطر هيپرتانسيون مى‌افزايد. به‌عنوان مثال کودکان مبتلاء به فشار خون بالا به احتمال زياد از خانواده‌هائى با سابقهٔ چاقى و هيپرتانسيون هستند. ساير عوامل زمينه‌ساز شامل استعمال سيگار، مصرف الکل (بيش از سه‌بار در روز) و داروهاى خاصى نظير قرص‌هاى کنترل مواليد و داروهاى ضد التهابى غير استروئيدى مى‌باشند.