پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا

نوبهار آمد ولی بی‌دوستان در بوستان


نوبهار آمد ولی بی‌دوستان در بوستان    آتشین میلیست در چشمم نهال ارغوان
تا گل سوری بخندد ساقی بزم بهار    ریخت در جام زمرد فام خیری زعفران
غنچه کی خندد به روی بلبل شب زنده‌دار    گر نیندازد نسیم صبح خود را در میان
بر سر هر شاخ گل مرغی خوش الحان و مرا    مهر خاموشیست چون برگ شقایق بر زبان
غنچه با مرغ سحر خوان سرگران گردیده بود    از کناری باد صبح انداخت خود را در میان


همچنین مشاهده کنید