می‌روم بر خاک دل پر خون ز تو

می‌روم بر خاک دل پر خون ز تو		زاد راهم درد روزافزون ز تو
در دو عالم نیست کاری با کسم		کز همه کس فارغم بیرون ز تو
تا به کی بر در نهم درانتظار		صد هزاران چشم چون گردون ز تو
چند ریزم از سر یک یک مژه		همچو باران اشک بر هامون ز تو
تو بتاز از ناز شبرنگ جمال		تا نتازد اشک من گلگون ز تو
تخت بنهادی میان خون دل		تا بگردند اهل دل در خون ز تو
می‌فرود آید به جان غمکشم		هر نفس صد درد دیگرگون ز تو
گر تو یک درد مرا معجون کنی		کی کنم با خاک و خون معجون ز تو
رحم کن زین بیش زنجیرم مکش		زانکه بس زار است این مجنون ز تو
وصل تو هرگز نیابد هیچکس		من طمع چون دارم آن اکنون ز تو
لیک کی گردد امیدم منقطع		هر دمم صد وعده‌ی موزون ز تو
یک رهم یکرنگ گردان در فنا		چند گردم همچو بوقلمون ز تو
تا فرید از خویش بی اثبات گشت		محو شد در عالم بیچون ز تو