بیامد ز میدان چو تیر از کمان

بیامد ز میدان چو تیر از کمان		بر دختر خویش رفت آن زمان
قلم خواست از ترک و قرطاس خواست		ز مشک سیه سوده انقاس خواست
سر عهد کرد آفرین از نخست		بران کو جهان از نژندی بشست
بگسترد هم پاکی و راستی		سوی دیو شد کژی و کاستی
سپینود را جفت بهرامشاه		سپردم بدین نامور پیشگاه
شهنشاه تا جاودان زنده باد		بزرگان همه پیش او بنده باد
چو من بگذرم زین سپنجی سرای		به قنوج بهرامشاهست رای
ز فرمان این تاجور مگذرید		تن مرده را سوی آتش برید
سپارید گنجم به بهرامشاه		همان کشور و تاج و گاه و سپاه
سپینود را داد منشور هند		نوشته خطی هندوی بر پرند
به ایران همی بود شنگل دو ماه		فرستاد پس مهتری نزد شاه
به دستوری بازگشتن به جای		خود و نامداران فرخنده‌رای
بدان شد شهنشاه همداستان		که او بازگردد به هندوستان
ز چیزی که باشد به ایران زمین		بفرمود تا کرد موبد گزین
ز دینار و ز گوهر شاهوار		ز تیغ و ز خود و کمر بی‌شمار
ز دیبا و از جامه‌ی نابسود		که آن را شمار و کرانه نبود
به اندازه یارانش را هم چنین		بیاراست اسپان به دیبای چین
گسی کردشان شاد و خشنود شاه		سه منزل همی راند با او به راه
نبد هم بدین هدیه همداستان		علف داد تا مرز هندوستان