دل، دولت خرمی ندارد

دل، دولت خرمی ندارد		جان، راحت بی‌غمی ندارد
دردا! که درون آدمی زاد		آسایش و خرمی ندارد
از راحت‌های این جهانی		جز غم دل آدمی ندارد
ای مرگ، بیا و مردمی کن		این غم سر مردمی ندارد
وی غم، بنشین، که شادمانی		با ما سر همدمی ندارد
وی جان، ز سرای تن برون شو		کین جای تو محکمی ندارد
منشین همه وقت با عراقی		کاهلیت محرمی ندارد