هپاتیت‌ ویروسی‌ ـ hepatitis viral

هپاتیت‌ ویروسی‌ عبارت‌ است‌ از التهاب‌ كبد در اثر یك‌ ویروس‌. هپاتیت‌ ویروسی‌ انواع‌ مختلفی‌ دارد. شایع‌ترین‌ انواع‌ آن‌ هپاتیت‌ A و B هستند. سایر انواع‌ آن‌ عبارتند از هپاتیت‌ C ، D ، E ، G .

ـ علایم‌ شایع‌:

۱. علایم‌ شبیه‌ آنفلوانزا، مثل‌ تب‌، خستگی‌، تهوع‌، استفراغ‌، اسهال‌ بی‌اشتهایی‌

۲. زردی‌ چشم‌ها و پوست‌ در اثر تجمع‌ بیلی‌روبین‌ در خون‌

۳. تیره‌ شدن‌ رنگ‌ ادرار در اثر وارد شدن‌ بیلی‌روبین‌ اضافی‌ به‌ ادرار

۴. اجابت‌ مزاج‌ روشن‌، به‌ رنگ‌ خاك‌ رس‌، یا سفید

ـ علل‌ بیماری:

هپاتیت‌ A و E : ویروس‌ معمولاً از راه‌ آب‌ یا غذا وارد بدن‌ می‌شود، خصوصاً صدف‌ خام‌ كه‌ توسط‌ فاضلاب‌ آلوده‌ شده‌ باشد. هپاتیت‌ B : معمولاً از راه‌ آمیزشی‌، تزریق‌ خون‌، و تزریق‌ یا سرنگ‌ آلوده‌ انتقال‌ می‌یابد. مادری‌ كه‌ هپاتیت‌ B دارد ممكن‌ است‌ عفونت‌ را به‌ نوازش‌ انتقال‌ دهد. بعضی‌ از موارد هم‌ بدون‌ دلیل‌ مشخص‌ و راه‌ شناخته‌ شده‌ای‌ برای‌ انتقال‌ عفونت‌ رخ‌ داده‌اند. هپاتیت‌ C : معمولاً از راه‌ تزریق‌ موادمخدر داخل‌ رگ‌، تزریق‌ خون‌ و سایر انواع‌ مواجهه‌ با خون‌ یا محصولات‌ خونی‌ آلوده‌ انتقال‌ می‌یابد. البته‌ در 40% از موارد، راه‌ انتقال‌ معلوم‌ نیست‌. هپاتیت‌ D : به‌طور جداگانه‌ از هپاتیت‌ B نمی‌تواند رخ‌ دهد. هپاتیت‌ G : الگوی‌ انتقال‌ مشابهی‌ مثل‌ هپاتیت‌ C دارد؛ معمولاً از راه‌ خون‌ انتقال‌ می‌یابد.

ـ عوامل‌ افزایش‌ دهندە خطر:

۱. مسافرت‌ به‌ مناطقی‌ كه‌ بهداشت‌ نامناسبی‌ دارند.

۲. بی‌بندوباری‌

۳. تزریق‌ موادمخدر داخل‌ رگ‌

۴. مصرف‌ الكل‌

۵. تزریق‌ خون‌

۶. كاركنان‌ پزشكی‌ و سایر حرفه‌های‌ خطرزا

۷. مهد كودك‌ها یا مراكز نگهداری‌

۸. دیالیز

۹. تغذیه‌ نامناسب‌

۱۰. وجود بیماری‌ كه‌ باعث‌ كاهش‌ مقاومت‌ بدن‌ شده‌ باشد.

ـ پیشگیری‌:

از خطرات‌ ذكر شده‌ در بالا دوری‌ كنید. اگر با فرد هپاتیتی‌ در تماس‌ بوده‌اید، با پزشك‌ خود در رابطه‌ با تزریق‌ گاما گلوبولین‌ برای‌ پیشگیری‌ یا كاهش‌ خطر هپاتیت‌ مشورت‌ كنید. اگر در زمره‌ افرادی‌ هستید كه‌ خطر هپاتیت‌ آنها را تهدید می‌كند، مثل‌ كاركنان‌ بیمارستان‌ها، دندانپزشكان‌ و غیره‌، واكسن‌ هپاتیت‌ A و B را دریافت‌ كنید. واكسن‌ سایر انواع‌ هپاتیت‌ ویروسی‌ در دست‌ بررسی‌ است‌. گاهی‌ ممكن‌ است‌ ایمونوگلوبولین‌ نیز لازم‌ شود. واكسیناسیون‌ هپاتیت‌ B برای‌ همه‌ نوزادان‌ و شیرخواران.‌

ـ عواقب‌ مورد انتظار:

زردی‌ و سایر علایم‌ به‌ حداكثر خود می‌رسند و سپس‌ در عرض‌ 16-3 هفته‌ تدریجاً ناپدید می‌شوند. اكثر افرادی‌ كه‌ وضعیت‌ سلامتی‌ خوبی‌ دارند در عرض‌ 4-1 ماه‌ كاملاً بهبود می‌یابند. در درصد كمی‌ از افراد، دچار هپاتیت‌ مزمن‌ می‌شود. با بهبود از هپاتیت‌ ویروسی‌ معمولاً ایمنی‌ دایمی‌ نسبت‌ به‌ آن‌ ایجاد می‌شود.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:

نارسایی‌ كبد، سیروز كبد، سرطان‌ كبد، حتی‌ مرگ‌، هپاتیت‌ مزمن‌. این‌ بیماران‌ معمولاً حامل‌ ویروس‌ هستند و عامل‌ بالقوه‌ای‌ برای‌ انتقال‌ عفونت‌ به‌ افراد خانواده‌ و همسر هستند. این‌ افراد امكان‌ دارد ظاهراً خوب‌ و سرحال‌ باشند و متوجه‌ عفونت‌ خود نشوند.

ـ درمان‌:

بررسی‌های‌ تشخیصی‌ عبارتند از آزمایش‌ خون‌ برای‌ شناسایی‌ عفونت‌، بررسی‌های‌ مربوط‌ به‌ كار كبد، و نمونه‌برداری‌ از كبد در موارد شدید یا مزمن‌. اكثر بیماران‌ هپاتیتی‌ را می‌توان‌ بدون‌ خطر زیاد در منزل‌ تحت‌ مراقبت‌ قرار داد. جداسازی‌ كامل‌ بیمار ضروری‌ نیست‌، اما فرد بیمار باید وسایل‌ جداگانه‌ای‌ برای‌ خوردن‌ و آشامیدن‌ داشته‌ باشد یا از وسایل‌ یك‌ بار مصرف‌ استفاده‌ كند. اگر هپاتیت‌ دارید یا مراقبت‌ از یك‌ فرد هپاتیتی‌ را به‌ عهده‌ دارید، دستان‌ خود را مرتباً و به‌ دقت‌ بشویید، خصوصاً پس‌ از اجابت‌ مزاج‌.

ـ داروها:

برای‌ درمان‌ هپاتیت‌ تعداد كمی‌ داروی‌ اختصاصی‌ وجود دارد. امكان‌ دارد داروی‌ ضد التهاب‌ كورتیزونی‌ در موارد شدید تجویز شود تا التهاب‌ كبد كاهش‌ یابد و علایم‌ بهتر شوند. برای‌ هپاتیت‌ B و C مزمن‌ ممكن‌ است‌ آلفا ـ اینترفرون‌ مورد استفاده‌ قرار گیرد.

ـ فعالیت‌:

توصیه‌ می‌شود تا زمان‌ رفع‌ زردی‌ و بازگشت‌ اشتها استراحت‌ در رختخواب‌ انجام‌ گیرد. زمان‌ بازگشت‌ به‌ كارهای‌ روزمره‌ در افراد مختلف‌ بسیار متفاوت‌ است‌.

ـ رژیم‌ غذائی‌:

علی‌رغم‌ نداشتن‌ اشتها، خوردن‌ وعده‌های‌ غذایی‌ كوچك‌ و متعادل‌ به‌ بهبود بیماری‌ كمك‌ خواهد كرد. روزانه‌ حداقل‌ 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید. هرگز الكل‌ ننوشید.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:

اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ هپاتیت‌ را دارید یا با فردی‌ كه‌ این‌ علایم‌ را داشته‌ است‌ تماس‌ داشته‌اید. در صورتی‌ كه‌ علایم‌ زیر به‌ هنگام‌ درمان‌ رخ‌ دهند: بیشتر كم‌ شدن‌ اشتها، خواب‌آلودگی‌ زیاد یا گیجی‌، استفراغ‌، اسهال‌، یا درد شكمی‌، بیشتر شدن‌ زردی‌؛ به‌ وجود آمدن‌ بثور پوستی‌ یا خارش‌.