ای رخت خرم و دهانت خوش

ای رخت خرم و دهانت خوش		وآن نظر کردن نهانت خوش
روش قد نازنینت خوب		شیوه‌ی چشم ناتوانت خوش
وصل آن رخ به جان همی طلبم		به رخم در نگر که جانت خوش!
یارب، آن پرده کی براندازی؟		تا ببینیم جاودانت خوش
به دهن میوه‌ی بهشتی تو		میوه شیرین و استخوانت خوش
چند گویی: زیان کنی از من؟		سود کی کردم؟ ای زیانت خوش
کی ببینیم تنگ چون کمرت؟		دست خود کرده در میانت خوش
باز ما را دلیست آشفته		با سر زلف دلستانت خوش
اوحدی را شبی ببینی تو		مرده بر خاک آستانت خوش