در عشق تو ای نگار خاموش

در عشق تو ای نگار خاموش		بفزود مرا غمان و شد هوش
من عشق ترا به جان خریدم		تو مهر مرا به یاوه مفروش
هرگز نشود غمت ز یادم		تو نیز مرا مکن فراموش
شد خواب ز چشم من رمیده		تا هست غم توام در آغوش
ما را چه کشی به چشم آهوی		مار ا چه دهی تو خواب خرگوش
آویخته شد دلم نگون سار		همچون سر زلفت از بر دوش
تا آب رخم فراق تو ریخت		آمد دل من ز درد در جوش
تا کی ز تو خواهم استعانت		یک روز حدیث بنده بنیوش
گر زهر هلاهل از تو یابم		با یاد تو زهر باشدم نوش
امشب به جهنم ز جور عشقت		گر زان که نجستم از غمت دوش