آتنولول - ATENOLOL

	نام فارسى		آتنولول
	نام انگليسى		ATENOLOL
	نام تجارى دارو		Tenormin
	گروه دارويى		ضد فشارخون
	گروه شيميايى دارو		بتابلوكر، در دوزهاى بالا باعث مهار β-2, β-1 مي‌شود.
	مكانيسم اثر		به‌صورت رقابتى جلوى تحريك گيرنده‌هاى باآدرنرژيك عضلۀ صاف عروقى را مي‌گيرد، اثر كرونوتروپيك منفى و اينوتروپيك مثبت اعمال مي‌كند (كاهش تعداد دفعات ديس‌شارژ گره SA و افزايش زمان احياء آن)، هدايت گروه AV را كند مي‌كند، مصرف اكسيژن در ميوكارد را كاهش مي‌دهد، و همچنين در دوزهاى بالا باعث كاهش فعاليت سيستم رنين-آلدوسترون-آنژيوتانسين مي‌شود، گيرنده‌هاى β-2 در سيستم برونشيال را مهار مي‌كند.
	موارد مصرف		هيپرتانسيون خفيف تا متوسط، پروفيلاكسى از آنژين صدري.
	ميزان مصرف		بالغين: 50mg روزانه، و در طى 2-1 هفته تا حد 100mg روزانه قابل افزايش است، در حالت آنژين تا 200mg در روز مقدار آن را افزايش مي‌دهيم. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به بتابلوكرها، شوك كارديوژنيك، بلوك قلبى (درجه 2 و 3)، براديكاردى سينوسي، نارسائى قلبي، و نارسائى احتقانى قلبي.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: قلبى عروقي: افت شديد فشارخون، براديكاردي، نارسائى احتقانى قلب، انتهاهاى سرد، افت فشارخون وضعيتي، بلوك درجه 2 و 3 قلبي. سيستم عصبى مركزي: بي‌خوابي، خستگي، گيجي، تغييرات رواني، ازدست دادن حافظه، توهم، افسردگي، بي‌حالي، خواب‌آلودگي، خواب‌هاى عجيب و غريب، کاتتوني. گوارشي: تهوع، استفراغ، اسهال، ترومبوز شريان مزانتريک، کوليت ايسکميک. پوستي: راش، تب، آلوپسي. خوني: آگرانولوسيتوزيس، ترومبوسيتوپني، پورپورا. چشم، گوش، حلق و بيني: گلودرد، خشکى چشم. ادرارى تناسلي: ناتوانى جنسي. اندوکرين: افزايش پاسخ هيپوگليسميک به انسولين. تنفسي: برنکواسپاسم، تنگى نفس، خس‌خس. احتياطات: در جراحي‌هاى بزرگ، حاملگى (گروه C)، شيردهي، ديابت مليتوس، بيمارى کليوي، بيمارى تيروئيد، COPD، آسم و در نارسائى قلبى جبران شده با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب خوراکي: ۵۰%. اوج اثر: ۴ـ۲ ساعت. مدت اثر: ۲۴ ساعت. انتشار: وارد CSF نمي‌شود. متابوليسم: کبدى ندارد. دفع: کليوى و صفراوى (نيمه عمر ۷ـ۶ ساعت). تداخلات داروئي: براديکاردى در صورت مصرف همزمان ديژيتال تشديد مي‌شود. در صورت مصرف همزمان داروهاى ضد فشار خون، NSAID و نيترات عارضه هيپوتانسيون ناشى از دارو تشديد مي‌شود. مصرف هورمون‌هاى تيروئيدى باعث کاهش اثرات آن مي‌شود. مصرف فني‌توئين، وراپاميل و داروهاى بيهوش‌کننده باعث تشديد عارضه تضعيف قبلى آن مي‌شوند. باعث تخفيف علائم هيپوگليسمى ناشى از مصرف انسولين يا سولفونيل اوره‌ها مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ I&O توزين روزانه. ـ فشارخون، نبض هر ۴ ساعت به تعداد ريتم کيفيت نبض‌ها دقت شود. ـ نبض آپيکال و راديکال قبل از تجويز دارو، در صورت کاهش نبض به کمتر از ۶۰ ضربه پزشک را مطلع سازيد. توصيه‌ها: ـ فرم خوراکى آن قبل از غذا يا در هنگام به‌صورت خردشده يا فرم سالم مصرف مي‌شود. ـ در نارسائى کليوى دوز دارو را کاهش مي‌دهيم. روش تهيه / تجويز: ـ دور از نور، در جاى خشک و خنک نگهدارى شود. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: کاهش فشارخون پس از ۲ـ۱ هفته. ادم انگشتان و ساق پا. تورگور پوستي، خشکى غشاهاى مخاطى در حالات دهيدراتاسيون. آموزش به بيمار و خانواده: ـ از قطع ناگهانى دارو خوددارى کند و در مدت ۲ هفته دوز دارو را به‌تدريج کاهش دهد. ـ به‌جز با تجويز پزشک از مصرف دارو خوددارى کند. ـ هرگونه براديکاردي، سرگيجه، سردرگمى افسردگي، و تب را گزارش کند. ـ از مصرف الکل، سيگار و سديم خوددارى کند. ـ نبض خويش را در منزل اندازه گرفته و پزشک را مطلع کند. ـ وزن خود را کنترل نموده، رژيم غذائى را مراعات کرده و برنامه ورزش سبکى را مدنظر قرار دهد. ـ در صورت بروز سرگيجه از انجام کارهاى مخاطره‌آميز امتناع کند. درمان مصرف بيش از حد دارو: انجام لاواژ، آتروپين وريدى براى براديکاردي، تئوفيلين وريدى براى برونکواسپاسم، استفاده از ديژيتال، اکسيژن، ديورتيک در موارد نارسائى قلبي، همودياليز.