علایم و عوارض بیماری

علايم بيمارى قند، ناشى از غلظت قند خون بالاى ۱۸۰ ميلى‌گرم است که سبب ورود گلوکز به ادرار و ديورز اسموتيک مى‌شود. افزايش حجم و تعداد دفعه‌هاى ادرار، تشنگي، ضعف و خستگي، زيادى مصرف مواد غذايي، تارى ديد و خارش پوست و واژن از شايعترين علايم اوليه بيمارى قند هستند.

عوارض مزمن بيمارى قند سه دسته را شامل مى‌شود: عوارض رگ‌هاى بزرگ، عوارض رگ‌هاى بسيار کوچک و عوارض مربوط به اعصاب. عوارض رگ‌هاى بزرگ (ماکروواسکولار) بصورت آترواسکلروز رگ‌هاى اکليلى قلبي، بيمارى عروق مغز و ابتلاى رگ‌هاى محيطى ديده مى‌‌شود. عوارض رگ‌هاى بسيار کوچک (ميکروآنژيوپاتي) شامل نفروپاتى و رتينوپاتى ديابتى است که شايعترين و عمده‌ترين عوارض ديررس بيمارى قند مى‌باشند. عوارض عصبى - ماهيچه‌اى ديابت بيشتر بصورت منونوروپاتى يک يا چند تنهٔ عصبي، پلى‌نوروپاتان متقارن محيطي، پلى‌نوروپاتى محيطي، نوروپاتى ديابتى اعصاب خودکار و آميوتروپى ديابتى خودنمايى مى‌کند.